Παπαγάλλος

Τα «φώτα της Ράμπλας», τα «καθρεφτάκια» του MWC και οι «ιθαγενείς»

Φέτος θα αρκεστούμε να σας μεταφέρουμε απόψεις έγκριτων επισκεπτών και στελεχών που πήγαν στο φετινό MWC, καθώς εμείς προτιμήσαμε να μην πάμε. Και δεν πήγαμε συνειδητά στο MWC ’22 για τέσσερις λόγους:

Αφ’ ένα, ο φόβος κρούσματος, έστω και «Όμικρον», είναι αποτρεπτικός για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει κορωνοϊός. Κι εμείς το γνωρίσαμε πολύ καλά.

Αφέ δύο, επιβεβαιώθηκαν οι βασιμότατες επιφυλάξεις μας ότι η φετινή διοργάνωση, όπως και η προηγούμενη, έγινε για να γίνει. Το πραγματικό τεχνολογικό ενδιαφέρον, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, ήταν πρακτικά χαμηλό.

Αφέ τρία, η κρίση της Ουκρανίας, η οποία φαινόταν πολλές ημέρες πριν, δεν ήταν μόνο αποτρεπτική, αλλά και απαγορευτική για εμάς που έχουμε πλέον διευρύνει τους ενημερωτικούς και γενικότερους ορίζοντές μας.

Αφέ τέσσερα, το τριήμερο 24ο Greek ICT Forum έχει μία πάρα πολύ «βαριά» διοργάνωση, που δεν μας επιτρέπει την καλοπέραση των τάπας, των τσορίτος, της σαγκρία και της παέγια.

Όλα αυτά και πολλά άλλα, ήσσονος σημασίας, μας επέβαλαν να αρκεστούμε στις πολύ καλές ανταποκρίσεις των συναδέλφων, αλλά κυρίως στις «εξομολογήσεις» και στα «non papers».

Τώρα, όσον αφορά στα συμπεράσματα για αυτή καθ΄ εαυτή την Έκθεση, η προσωπική μου άποψη (από τα συμφραζόμενα) είναι ότι έχει φτάσει σε καθοριστικό σημείο καμπής, το οποίο αν δεν το συνειδητοποιήσουν οι διοργανωτές, ίσως και μπορεί να δουν την (κατά τα άλλα) πάρα πολύ σημαντική Έκθεση να ακολουθεί «τροχιά CeBIT»!

Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.

Τεχνολογικά το Mobile World Congress, όπως προαναφέραμε, δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες των πολύ προσεκτικών παρατηρητών και των power visitors. Ναι μεν ειπώθηκαν αρκετά στις συνεδριακές αίθουσες και από σημαντικούς ομιλητές, όπως οι «Τσέο» της Ντώυτσε Τελεκομ και της Βόνταφον, όμως «καινούργια-καινούργια»  πράγματα που να μας εξιτάρουν, δεν ακούστηκαν.

 «Φταίει ο κορωνοϊός»!

Ότι  και να φταίει δεν θα κουβαληθώ από τα πέρατα της Ευρώπης και όχι μόνο για να δω καινούργια κινητά και ισχυρά (έστω) πισίδια που ενσωματώνουν υπηρεσίες τηλεργασίας, «σούπερ-ντούπερ» κάμερες και κινητά που διπλώνουν!

Γιατί στο φετινό MWC κυριάρχησαν οι ανακοινώσεις πολλών νέων και πολύ καλών προϊόντων, αλλά μέχρι εκεί. Οι πληροφοριοδότες μας (και δεν είναι και λίγοι) δεν είδαν πραγματικά νέες καινοτομικές εμφανίσεις, ούτε κάτι «σο εξάητινγκ». Είδαν, δηλαδή, μία Έκθεση στο μεγαλύτερο μέρος της να είναι «κονσουμεράδικο», που και αυτό καλό είναι, αλλά δεν είναι το ζητούμενο. Για εμάς και για αυτούς. Κυρίως για αυτούς που πλήρωσαν όχι και λίγα για να κατασκηνώσουν σχεδόν μία εβδομάδα στην Καταλονία..

Προφανώς και φυσικά μία έκθεση τεχνολογίας πρέπει και επιβάλλεται να είναι πρώτιστα εμπορική. Άλλωστε αυτή είναι η έννοια της Έκθεσης από αρχαιοτάτων χρόνων.

Όμως . . .

Όταν τα, μέχρι σήμερα, περισσότερα τεχνολογήματα έχουν προεξοφληθεί στο βωμό της δημιουργίας εντυπώσεων και προσδοκιών: από το 5G, το IoT, το Cloud, τις Smart Cities, την Τεχνητή Νοημοσύνη, το Industry 4.0, τα Δίκτυα τι να μας πουν οι πειραματικές εφαρμογές του 6G;! Εδώ καλά, καλά δεν ξέρουμε ακόμη το 5G και είμαστε στο 4,5G (στο μεγαλύτερο μέρος της τηλεπικοινωνιακά προηγμένης Ευρώπης) θα παραμυθιαστούμε με το «Σιξ Τζη» και τα «μπιλιόνια» των συνδέσεων 5G και IoT για το 2025?!

Βέβαια υπάρχουν πολλές (και ελληνικές) εταιρείες που είναι στον «πυρήνα» των βαρέων εξελίξεων όπως π.χ η  Intracom Telecom, όμως ξαναλέμε: Το «κονσούμερ» επισκίασε το φετινό MWC.

Η Βαρκελώνη του ’22,  σαν επίκεντρο του διεθνούς και ευρωπαϊκού ψηφιακού επιχειρείν, δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες (άποψή μας και μόνο) αρκετών, καθώς πόρω απείχε από το να αποτελέσει, ως όφειλε, το επίκεντρο του διεθνούς «digital γίγνεσθαι».

Από την άλλη πλευρά, κάτι . . .

  • Η κλωνοποίηση του MWC στην Άπω Ανατολή (τον Ιούλιο γίνεται στην Σαγκάη),
  • Η ανατροπή των νέων διεθνών πολιτικών και οικονομικών συσχετισμών, που (φαίνεται ότι) υποβαθμίζονται από τους διοργανωτές,
  • Η αδημονία των διοργανωτών να επανέλθουν και να ρεφάρουν όσο γίνεται γρηγορότερα στα εκθεσιακά δρώμενα, π.χ Τα 770 ευρώ για ένα απλό εισιτήριο μέχρι 4.614 ευρώ το ακριβότερο ήταν μάλλον «βαριές» τιμές, ακόμη και για φραγκάτους Συνέδρους, που «διθυραμβικά» ξεπέρασαν τις 60 χιλιάδες. (ούτε ένα ΟΑΚΑ, δηλαδή!)

Πιστεύω ότι σε ψαγμένους επισκέπτες όλα τα ανωτέρω, και όχι μόνο, άφησαν κάποια στυφή γεύση, όταν έσβησαν τα «φώτα της Ράμπλας»!

Συνελλόντι ειπείν . . .  

Ξαναλέμε πως (πάντα κατά την ταπεινή άποψή μας) το φετινό MWC:

  • Ήταν ένα εκθεσιακό «ξεκάρφωμα» με κύριο στόχο «να ξαναβρεθούμε για να ξεκινήσουμε» με τους Εκθέτες και τους Επισκέπτες να το χρυσοπληρώνουν.
  • Δεν εκπλήρωσε παρά κάποιες από τις κύριες προσδοκίες πολλών Εκθετών και Επισκεπτών, που περίμεναν πολλά και περισσότερα. Όχι φυσικά στο «κονσούμερ». Εκεί ήταν «πάρε, να ‘χεις».
  • Θύμισε τις τελευταίες διοργανώσεις της πάλαι ποτέ κραταιάς CeBIT, όπου πλανιόταν αδιόρατα στην ατμόσφαιρα η οσμή του «ελλιπούς οράματος», για την οποία (οσμή) οι διοργανωτές φάνηκε ότι είχαν βαρύ . . . συνάχι.
  • Χτίστηκε πάνω σε παλιές προσδοκίες που «στούκαραν» στο μουδιασμένο άνοιγμα της παγκόσμιας οικονομίας (που θα επανάφερε και καλά την τεχνολογική ανάπτυξη), το οποίο (άνοιγμα) το «έφαγε» ο Πούτιν ο τρομερός (κατά το Ιβάν), το τραγικό έλλειμμα των τσιπς (όχι του Τσακίρη) και πάρα πολλά «παρελκόμενα» της πανδημίας και του ουκρανικού δράματος.

Εν κατακλείδι.

Προσωπικά δεν παραμυθιάζομαι πια με τα «καθρεφτάκια» του MWC, ούτε ως ντόπιος «ιθαγενής» ούτε ως «ιδανικός και ανάξιος» παρατηρητής τεχνολογικών δρώμενων. Περιμένω πολλά περισσότερα από όλο το «οικοσύστημα» για να χρησιμοποιήσω μία προσφιλή έκφραση που πολύ ακούστηκε στο Περίπτερο της Ελληνικής Αποστολής, η παρουσία της οποίας στην Βαρκελώνη χρήζει πολύ μεγάλης συζήτησης.

Καλή Σαρακοστή

Είπον και ελάλησον (και αμαρτίαν έχω), ω αδελφοί παπα-γαλ(λ)λιάρηδες.

ΠΑΠΑ-ΓΑΛ(Λ)ΙΚΑ

Στους ποδοσφαιρόφιλους είναι γνωστό ότι η κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος της Super League ολοκληρώνεται με τον έναν, τον μεγάλο και τον μοναδικό (και μοναχικό) Ολυμπιακό σε στέφεται ήδη πρωταθλητής με 12 βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο, 19 από τον τρίτο και 20 από τον τρίτο. Ακόμη και με συνεχείς ήττες στα «πλέη οφ» είναι αδύνατον να μην προσθέσει μία ακόμη κούπα πρωταθλήματος (μπορεί και κύπελλο) στις 46 που έχει στην απέραντη προθήκη της Λέσχης του στην Πλατεία Αλεξάνδρας στον Πειραιά.

Στο τηλεοπτικό μέρος του Ολυμπιακού το ζητούμενο για την αγορά των τηλεπικοινωνιών, είναι τι θα αποφασίσει ο Βαγγέλης Μαρινάκης για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Ολυμπιακού για την επόμενη σεζόν, γιατί το συμβόλαιό του με την Nova λήγει φέτος. Πολλοί είναι εκείνοι που λένε ότι η γνωριμία του με τον Νίκο Σταθόπουλο είναι ισχυρή μεν (ίσως ορισμένες κοινές κοινωνικές εμφανίσεις τους να συνέβαλαν σε αυτό), όμως η πολιορκία της Cosmote δεν πρέπει να υποβαθμίζεται.

Τουτέστιν η απόφαση του Βαγγέλη Μαρινάκη, αν αποφασίσει να πάει ο Ολυμπιακός στην Cosmote, θα ξεκινήσει ένα ντόμινο εξελίξεων στις ψηφιακές πλατφόρμες,.

Εν αναμονή . . .

Πρώτα οι κούπες του νταμπλ!

close menu