Η απλοποίηση θύμα της γραφειοκρατίας
Η ψηφιακή μεταμόρφωση του κράτους και των διαδικασιών του είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όμως, γιατί δυστυχώς υπάρχουν διάφορα όμως, η ψηφιοποίηση δεν κατάφερε να μειώσει την γραφειοκρατία. Απλά να την μεταφέρει και να την εξελίξει.
Για παράδειγμα, αν κάποιος άνω των 65 θελήσει να ανανεώσει το δίπλωμα του, θα βρεθεί μπροστά σε ένα κυκεώνα (ψηφιακών) εγγράφων, μεσαζόντων, αδειών σε τρίτους να μπουν στα ευαίσθητα προσωπικά αι φορολογικά δεδομένα και διάφορα άλλα.
Και καλά να έχει ο ηλικιωμένος μια σχετική εξοικείωση με την τεχνολογία και τους υπολογιστές. Αν δεν έχει;
Με όλα αυτά καταφέρνει και συντηρείται το προαιώνιο κύκλωμα των μεσολαβητών, των μαύρων χρημάτων και της φοροδιαφυγής.
H Ανάσταση των δημάρχων
Καταλαβαίνουμε ότι η περίοδος του Πάσχα και η μαζική έξοδος των Αθηναίων στην επαρχία αποτέλεσε μια πρώτης τάξης ευκαιρία για υφιστάμενους και υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες να κάνουν δημόσιες σχέσεις και να χτίσουν ψηφοφόρους, όμως όλα έχουν κι ένα όριο.
Και αυτό το όριο δεν περιορίζεται στον ρόλο μαϊντανού που συνοδεύει κάθε τραπέζι και μάζωξη άνω των 3 ατόμων, αλλά και σε αυτά που λένε. Και στις υποσχέσεις για νέες λύσεις σε κοινότητες και κωμοπόλεις, οι οποίες πολλές φορές ξεπερνάνε το όριο του παραμυθού και φτάνουν στην καθαρή παρανομία.
Όπως για παράδειγμα υποψήφιος που ούτε λίγο ούτε πολύ (μεταξύ άλλων «παροχών») ανέφερε αγορά υπολογιστών και παροχή τους όπου χρειάζεται (και σε υπηρεσίες και σε φίλους) μέσα από τα δημοτικά κονδύλια με μικρές απευθείας αναθέσεις. Κατά σατανική σύμπτωση στην εταιρεία που έφτιαξε ο γιός του και πουλάει refurbished PCs.
Tο είπαμε από κοντά και θα το πούμε και από εδώ. Στην παραμικρή υποψία θα δημοσιοποιηθούν ονόματα και διευθύνσεις και ας αναλάβουν οι αρμόδιοι.
Θέλω αλλά δεν μπορώ
Η κάθοδος στην επαρχία, μας έδωσε μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα των προβλημάτων που έχει δημιουργήσει η ψηφιοποίηση του κράτους και δεν είναι αυτά που φανταζόμασταν. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, επικροτεί το αποτέλεσμα και θέλει ακόμα περισσότερες ψηφιακές λύσεις.
Όμως, δεν μπορεί να τα εκμεταλλευτεί λόγω άγνοιας.
Αυτό που αναδεικνύεται είναι η πλήρης έλλειψη εκπαίδευσης του κόσμου για το τι και πως μπορεί να συνδιαλλαγεί με το νέο κράτος. Και αυτό με την σειρά του φτιάχνει μια νέα γενιά ψηφιακά αναλφάβητων, οι οποίοι βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση όχι από επιλογή τους, ούτε από άρνηση.
Αλλά από την έλλειψη πρόνοιας από το ίδιο το κράτος που άλλαξε δραστικά χωρίς να φροντίσει να φέρει μαζί του και τους πολίτες. Και αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα
