Η πρώτη ψηφιακή απεικόνιση του Τιτανικού σε πλήρες μέγεθος, ο οποίος βρίσκεται σε βάθος 3.800 μέτρων στον Ατλαντικό, με τη βοήθεια της τεχνολογίας χαρτογράφησης βαθέων υδάτων είναι πλέον γεγονός και παρέχει για πρώτη φορά μια μοναδική τρισδιάστατη άποψη ολόκληρου του πλοίου.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι οι νέες εικόνες του υπερωκεάνιου θα “ρίξουν νέο φως” στο τι ακριβώς οδήγησε στη βύθισή του, το 1912, η οποία κόστισε τη ζωή σε περισσότερους από 1.500 ανθρώπους.
“Υπάρχουν ακόμη ερωτήματα, βασικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν σχετικά με το πλοίο”, δήλωσε στο BBC News ο Parks Stephenson, αναλυτής του Τιτανικού.
Ο Τιτανικός έχει διερευνηθεί εκτενώς από τότε που ανακαλύφθηκε το ναυάγιο, το 1985. Αλλά είναι τόσο τεράστιο που στο σκοτάδι του βυθού, οι κάμερες δεν μπορούσαν να το αποτυπώσουν ολόκληρο.
Η νέα σάρωση αποτυπώνει το ναυάγιο στο σύνολό του, αποκαλύπτοντας μια ολοκληρωμένη εικόνα του Τιτανικού. Πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2022 από τη Magellan Ltd, μια εταιρεία χαρτογράφησης σε θαλάσσια ύδατα, και την Atlantic Productions, η οποία γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ για το έργο.
Τα υποβρύχια, τα οποία ελέγχονταν εξ αποστάσεως από μια ομάδα που επέβαινε σε εξειδικευμένο πλοίο, πέρασαν περισσότερες από 200 ώρες ερευνώντας το μήκος και το πλάτος του ναυαγίου. Πήραν περισσότερες από 700.000 εικόνες από κάθε γωνία, δημιουργώντας μια ακριβή τρισδιάστατη αναπαράσταση.
Ο Gerhard Seiffert της Magellan, ο οποίος ηγήθηκε της αποστολής, δήλωσε ότι ήταν το μεγαλύτερο έργο υποβρύχιας σάρωσης που είχε αναλάβει ποτέ.
“Το βάθος του, σχεδόν 4.000 μέτρα, αποτελεί μια πρόκληση, ενώ υπάρχουν και ρεύματα στην περιοχή – και δεν μας επιτρέπεται να αγγίξουμε τίποτα για να μην προκαλέσουμε ζημιά στο ναυάγιο”, εξήγησε. “Και η άλλη πρόκληση είναι ότι πρέπει να χαρτογραφήσεις κάθε τετραγωνικό εκατοστό – ακόμη και τα αδιάφορα μέρη, όπως στο πεδίο των συντριμμιών πρέπει να χαρτογραφήσεις τη λάσπη, αλλά το χρειάζεσαι αυτό για να συμπληρώσεις την εικόνα, ανάμεσα σε όλα τα άλλα ενδιαφέροντα αντικείμενα”.
Η σάρωση δείχνει τόσο την κλίμακα του πλοίου, όσο και κάποιες μικρολεπτομέρειες, όπως τον σειριακό αριθμό σε μία από τις προπέλες. Η πλώρη, που τώρα καλύπτεται από σταλακτίτες σκουριάς, εξακολουθεί να είναι άμεσα αναγνωρίσιμη ακόμη και 100 χρόνια μετά την απώλεια του πλοίου. Στην κορυφή βρίσκεται το κατάστρωμα του πλοίου, στο οποίο μια “τρύπα”, αποκαλύπτει το κενό, όπου κάποτε βρισκόταν η μεγάλη σκάλα.
Η πρύμνη όμως, είναι ένα χάος από μέταλλα. Αυτό το τμήμα του πλοίου κατέρρευσε καθώς έπεσε στον πυθμένα της θάλασσας.
Τα συντρίμμια που περιβάλλουν το πλοίο βρίσκονται διάσπαρα αντικείμενα, μεταξύ των οποίων περίτεχνα μεταλλικά έργα, αγάλματα και κλειστά μπουκάλια σαμπάνιας. Υπάρχουν επίσης προσωπικά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων δεκάδων παπουτσιών.
Ο Parks Stephenson, ο οποίος μελετά τον Τιτανικό εδώ και πολλά χρόνια, δήλωσε ότι “έμεινε άναυδος” όταν είδε για πρώτη φορά τις σαρώσεις. “Σας επιτρέπει να δείτε το ναυάγιο όπως δεν μπορούσατε ποτέ να το δείτε. Αυτό που δείχνει τώρα είναι η πραγματική κατάσταση του ναυαγίου”, ανέφερε. Είπε ότι ακόμα η μελέτη των νέων εικόνων θα μπορούσε να προσφέρει νέες πληροφορίες για το τι συνέβη στον Τιτανικό εκείνη τη μοιραία νύχτα του 1912.
“Πραγματικά δεν καταλαβαίνουμε τον χαρακτήρα της σύγκρουσης με το παγόβουνο. Δεν ξέρουμε καν αν το χτύπησε κατά μήκος της δεξιάς πλευράς, όπως φαίνεται σε όλες τις ταινίες – μπορεί να προσγειώθηκε πάνω στο παγόβουνο”, εξήγησε.
“Η μελέτη της πρύμνης”, πρόσθεσε, “θα μπορούσε να αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο το πλοίο χτύπησε στον πυθμένα της θάλασσας”.
