Όσοι περνάνε την λεωφόρο Κηφισού από το πρωί μέχρι και τις βραδινές ώρες και στην άνοδο και στην κάθοδο βλαστημούν την ώρα και την στιγμή. Ως απλός οδηγός και όχι ειδικός συγκοινωνιολόγος μπορώ να παρατηρήσω ότι σίγουρα το φορτίο της κίνησης (διερχόμενα αυτοκίνητα στο λεπτό) έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια ενός κόμβου που έχει μείνει ο ίδιος από την δεκαετία του 1990 τουλάχιστον. Άρα ο Κηφισός θέλει επειγόντως παρεμβάσεις. Επειγόντως και εχθές.
Το τελευταίο διάστημα πολλά και συχνά ατυχήματα (όχι για σοβαρές αιτίες) δημιουργούν την απόλυτη «ακινησία» στον Κηφισό. Και εδώ ήρθαν οι αρμόδιοι «να δώσουν λύσεις»!
«Θα» ξεκινήσει, λένε,
- Η ταχύτερη διεκπεραίωση των οχημάτων που συγκρούστηκαν.
- Η εγκατάσταση καμερών να βλέπουν την κίνηση.
- Η κίνηση μοτοσυκλετών της Τροχαίας για να διευκολύνεται η κίνηση (Πως?!)
Και βγήκαν και Συγκοινωνιολόγοι και επικρότησαν τις πρωτοβουλίες! Τρομάρα τους.
Οι οδηγοί που χρησιμοποιούν τον Κηφισό, με μόρφωση από Δημοτικό μέχρι Διδακτορικό, θα τους έλεγαν ότι τα προβλήματα του Κηφισού λύνονται μόνο με ΕΡΓΑ και όχι με μοτοσυκλέτες.
Ειδικά στην άνοδο στον κόμβο της Αχαρνών, όπου οι λωρίδες γίνονται από 6 (έξη) σε 3 (τρεις) τα έργα είναι επιβεβλημένα. Αν δεν ξεκινήσουν από εκεί με άμεσα έργα διαπλάτυνσης και διευθέτησης του κόμβου, ότι και να συζητάνε οι αρμόδιοι και οι αναρμόδιοι θα διαιωνίζουν το πρόβλημα με εκατομμύρια χαμένες παραγωγικές ώρες και ευρώ σε καύσιμα.
Δυστυχώς ο Κηφισός είναι εδώ και δεκαετίας είναι σαν το «πέρασμα της Κασσάνδρας».
Κανείς δεν θέλει πραγματικά να λύσει οριστικά και όλοι το ξορκίζουν με ξεματιάσματα. Και ακρίβυνε και το λάδι!
