Κάποιες φορές, στους πολέμους και στις επαναστάσεις, οι θεμελιώδεις αλλαγές έρχονται με πάταγο. Το συχνότερο όμως είναι να έρχονται ύπουλα. Έτσι έγινε και με αυτό που αποκαλούμε «οικονομία της πατρίδας», μια ιδεολογία προστατευτισμού, υψηλών επιδοτήσεων, άκρατης παρέμβασης που διαχειρίζεται ένα φιλόδοξο κράτος. Οι εύθραυστες εφοδιαστικές αλυσίδες, οι αυξανόμενες απειλές για την εθνική ασφάλεια, η ενεργειακή μετάβαση και η κρίση του κόστους ζωής, όλες απαίτησαν δράση από τις κυβερνήσεις -και δικαιολογημένα. Ωστόσο, όταν αθροίζουμε όλα τα παραπάνω, γίνεται σαφές πόσο συστηματικά το τεκμήριο των ανοικτών αγορών και της περιορισμένης κυβέρνησης έχει ξεπεραστεί.
Για την εφημερίδα αυτήν, η τάση, όπως διαμορφώνεται, είναι ανησυχητική. Ιδρυθήκαμε το 1843 για να διεξάγουμε μια εκστρατεία, μεταξύ άλλων, υπέρ του ελεύθερου εμπορίου και ενός μετριοπαθούς ρόλου της κυβέρνησης. Σήμερα αυτές οι κλασικές φιλελεύθερες αξίες δεν είναι μόνο αντιδημοφιλείς, αλλά απουσιάζουν όλο και περισσότερο από την πολιτική συζήτηση. Λιγότερα από οκτώ χρόνια πριν, ο πρόεδρος Barack Obama προσπαθούσε να συμπεριλάβει την Αμερική σε ένα γιγαντιαίο εμπορικό σύμφωνο του Ειρηνικού. Σήμερα, αν υποστηρίξεις το ελεύθερο εμπόριο στην Ουάσινγκτον, θα χλευαστείς ως αθεράπευτα αφελής. Στον αναδυόμενο κόσμο θα φαίνεσαι ως νεοαποικιακό κατάλοιπο από την εποχή που η Δύση ήξερε καλύτερα.
Το ειδικό μας ρεπορτάζ αυτήν την εβδομάδα υποστηρίζει ότι, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
