Εσχάτως μία νέα έκφραση έχει παρεισφρήσει στην καθομιλουμένη πολιτική διάλεκτο, περιέχουσα τις λέξεις «γείωση» και «γείωμα», καθώς και τα παράγωγα αυτών. Οι επικοινωνιολόγοι, οι οποίοι έχουν δυστυχώς τον κυρίαρχο λόγο στις εκφράσεις των πολιτικών αρχηγών, τους έχουν πείσει για το υπερθετικό της χρήσης των λέξεων αυτών.
Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από ανακοίνωση κόμματος με πολιτική διείσδυση και κοινωνική αποδοχή: «Στόχος του προέδρου αποτελεί η γείωση με τα καθημερινά προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία και τους πολίτες».
Οι επικοινωνιολόγοι θέλουν να υπονοήσουν ότι ο πρόεδρος «θα γίνει ένα» με τα καθημερινά προβλήματα, δηλαδή θα ασχολείται με τα προβλήματα «ψυχή τε και σώματι» και θα γίνει «ένα με τη γη», όπως θα μπορούσε να είχε πει ο σύντροφος Παύλος Πολάκης.
Άρα οι λέξεις «γείωση» και «γείωμα» είναι, πάντα κατά την άποψη των επικοινωνιολόγων, το μεταφορικό ισοδύναμο της απόλυτης ταύτισης με τα προβλήματα.
Όμως . . .
Όμως για τους παλαιότερους η λέξη «γείωση» και το ρήμα «γειώνω» σήμαινε και σημαίνει αδιαφορώ πλήρως ή «σε έχω γραμμένο» (εκεί που δεν πιάνει μελάνι) και ότι δεν ασχολούμαι καθόλου με τα προβλήματά σου.
Αυτά τα ολίγα προς τους εποχούμενους επικοινωνιολόγους, που δυστυχώς δεν έχουν και πολύ σχέση με την καθημερινότητα.
