Οποιες και όποιοι γνωρίζουν από γεύσεις ξέρουν ότι από τα πιο άνοστα φαγητά είναι τα προαναφερόμενα. Για του λόγου το αληθές, βρίσκονται και τα δύο στο ημερήσιο σιτηρέσιο των νοσοκομείων. Ο παραλληλισμός του λαπά και των μακαρονιών με την πιάτσα των ΑϊΣηΤήδων έγκειται στο γεγονός ότι υπό το βάρος της απορρόφησης των πόρων ICT του RRF, παρατηρούνται τα τελευταία δύο χρόνια τα ίδια ακριβώς φαινόμενα στρεβλώσεων και ολιγοπωλιακών συνθηκών, που κάθε άλλο παρά ευνοούν μέσο και μακροπρόθεσμα την ανάπτυξη της πολύπαθης ΑηΣη(χ)Τη-ρικης αγοράς.
Και για να γίνομαι σαφέστερος.
Τον περασμένο Μάρτιο έφτασε στα ψηφιακά γραμματοκιβώτιά μας, εδώ στο κλαδί του παπα-γάλ(λ)ου δελτίου τύπου εισηγμένης εταιρείας, η οποία είχε μπει στο ΧΑΑ, την πάλαι ποτέ εποχή των επτά χιλιάδων μονάδων. Το δελτίο τύπου μας ενημέρωνε ότι η εν λόγω εταιρεία, παντελώς άγνωστη στην αγορά των σοβαρών δημοσίων έργων, ανέλαβε ομού με εταιρεία τηλεπικοινωνιών ανέλαβε έργο μεγάλης σημασίας. Μάλιστα η κοινοπραξία των δύο ήταν και η μοναδική μετέχουσα στον διαγωνισμό, γεγονός σύνηθες στους διαγωνισμούς έργων πληροφορικής, λαμβανομένων υπόψη των συνθηκών που επικρατούν στο μοίρασμα του RRF.
Εξ όσων ενθυμούμαι η εν λόγω κομπορημονούσα εταιρεία είχε διακριθεί στις εν πολλαίς αμαρτίας Δράσεις digi-lodge, digi-content και digi-retail (ανοιχτές ακόμη στην Ελληνική Δικαιοσύνη και στις Βρυξέλες με την OLAF), αλλά και σε άλλες παρόμοιες που στο παρελθόν ήταν συνώνυμες με τις γνωστές διαδικασίες «δώσε-πάρε (και όχι πάρε και δώσε). Για να συμπληρώσω το παζλ η εν λόγω εταιρεία έχει μία σταθερότητα στον κύκλο εργασιών της την τελευταία δεκαετία, που δείχνει ότι δεν μετέχει και τόσο ενεργά στη διεύρυνση της αγοράς, που δεν είναι και μικρή την τελευταία δεκαετία.
Αυτό που θέλω να πω, και δεν είναι κάτι άγνωστο, είναι ότι η πίεση της απορρόφησης των πόρων του RRF έχει φέρει στο προσκήνιο πολλές εταιρείες. Εταιρείες που ήταν ξεχασμένες και στο απόλυτο στο περιθώριο της αγοράς, ακόμη εταιρείες από άλλους κλάδους εκτός ICT (όχι προφανώς των τηλεπικοινωνιών), που βλέπουν φως και μπαίνουν για να κάτσουν στην γνωστή «ροτόντα» των ψηφιακών έργων. Πρόσφατα εταιρεία φωτισμού πήρε έργο λογισμικού σε Δήμο της Περιφέρειας με υπεργολάβο εταιρεία, που πιθανόν ξέρει την δουλειά. Λέμε πιθανόν για να μην εκτεθούμε.
Είναι γνωστό ότι τα ψηφιακά έργα στο RRF απαιτούν ισχυρή οικονομική επιφάνεια και βαριές εγγυητικές για τα δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια του προϋπολογισμού τους. Ειδικά αν υποβάλλονται πολλές υποψηφιότητες στα έργα, απαιτούνται συνολικά πολύ υψηλά πόσα από τους διεκδικητές, κάτι που ακόμη και οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών δεν μπορούν να σηκώσουν εύκολα.
Άρα?
Άρα πρέπει να υπάρξει ο «τροχονόμος» και ο «παρκαδόρος», που θα κάνουν τις οδεύσεις και τις τοποθετήσεις με βάση τη ροή της κίνησης και των «αυτοκινήτων», που περιμένουν το αγώι. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση στελέχους πολιτικού γραφείου, όταν του παραπονέθηκε επιχειρηματίας τις, έχων εταιρεία με βαριά εμπειρία και τεχνογνωσία, η οποία όμως ήταν συστηματικά εκτός έργων λόγω, κυρίως, της απόστασής της από τα κέντρα αποφάσεων.
«Σε ποιο έργο θέλεις να μπεις;»
»Μα εγώ κάνω λογισμικό για [είπε τι αγορές εξυπηρετεί] και δεν μπορώ να μπω οπουδήποτε.«
«Περίμενε ένα μήνα και βγαίνει έργο στον τομέα σου. Θα μπεις εκεί».
Και όντως μετά τρεις μήνες η εν λόγω εταιρεία, επαναλαμβάνω άξια και με τεχνογνωσία και με έργα στο εξωτερικό, ήταν μέλος σε κοινοπραξία που πήρε ένα μεγάλο έργο. Προφανώς η κοινοπραξία ήταν η μόνη που κατέβηκε.
Εν κατακλείδι
Προφανώς και αναγνωρίζω ότι:
- Το RRF, ως άλλο πλημμυρικό φαινόμενο «Ντάνιελ», έχει φέρει πρωτόγνωρες συνθήκες διαχείρισης πόρων στην αγορά ΤΠΕ.
- Η πυκνότητα και η συχνότητα των έργων δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει συχνά κρούσματα υπερδιαστασιολόγησης, καθώς «λεφτά υπάρχουν» και «όποιος έχει πολύ πιπέρι, βάζει και στα λάχανα».
- Το πρώτο και τελευταίο ζητούμενο αυτή την εποχή είναι η ποσοτική και όχι η ποιοτική υλοποίηση των έργων.
- Πολύ σύντομα θα διατυπωθούν οι πρώτες αιτιάσεις, ίσως και από τα κόμματα της Αντιπολίτευσης που τυρβάζει περί άλλων, καθώς η Ψηφιακή Διακυβέρνηση δεν είναι πια στο απυρόβλητο.
Τέλος, και αυτό αφορά συνολικά τον κλάδο της Πληροφορικής και των εταιρειών που υλοποιούν έργα δημοσίου.
Μην θεωρούμε δεδομένα, αυτά που θεωρούνται σήμερα «δόγματα» στην πιάτσα.
Οτι δηλαδή:
- το Ψη-Δια θα είναι πάντα διακριτό υπουργείο ,
- πάντα θα έχει τεχνοκράτη υπουργό,
- το σύστημα «ροτόντα» θα δουλεύει πάντα,
- τα έργα θα παραληφθούν αβλεπί.
Με όλα αυτά κάνουμε την πρώτη μας εμφάνιση μετά από ένα εξαιρετικά δύσκολο καλοκαίρι, που μας προσγείωσε όλους πάρα πολύ ανώμαλα.
Πάρα ταύτα είμαστε αισιόδοξοί ότι τα καλύτερα για την αγορά των ΤΠΕ είναι μπροστά μας
