Όσοι θυμούνται από το 2005 (16 χρόνια πριν) τον πρώτο Πρόεδρο της ΕΕΤΤ, τον Νικήτα Αλεξανδρίδη, Καθηγητή στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Πληροφορικής του Πανεπιστημίου George Washington, θα φέρνουν στη μνήμη τους και τις επικές διαμάχες του με τον Παναγή Βουρλούμη (δεν χρειάζεται συστάσεις) για την πίεση που ασκήθηκε περί Λειτουργικού Διαχωρισμού.
Οι παλαιότεροι αναγνώστες της στήλης πρέπει να θυμούνται (οι νεότεροι που δεν είναι και λίγοι, δεν έχουν τέτοιες παραστάσεις) ότι ο παπα-γάλ(λ)ος ήταν διαπρήσιος οπαδός του λειτουργικού διαχωρισμού, γιατί μόνο έτσι θα είχαμε ανταγωνισμό και ανάπτυξη νέων υποδομών και τεχνολογιών στις τηλεπικοινωνίες.
Και φυσικά η επικρατούσα και τελικά επιβληθείσα θέση του πάλαι ποτέ κραταιού ΟΤΕ στην τότε κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή και στις επόμενες, μετεξελίχθηκε σε στρατηγική των τηλεπικοινωνιών και σήμερα, βλέποντας τους Δείκτες DESI, απορούμε (όχι εμείς, προφανώς) γιατί οι ελληνικές τηλεπικοινωνίες είναι η «αχίλλειος πτέρνα» στην ευρωπαϊκή ψηφιακή πορεία της Ελλάδας.
Και από το 2005 μέχρι σήμερα, αυγή του 2022, δηλαδή 17 (δέκα επτά χρόνια μετά !!!) βλέπουμε ότι οι δύο (+ μία) εταιρίες τηλεπικοινωνιών (πλην ΟΤΕ) αποφάσισαν την επιχειρηματική (αρχικά) απόσχιση του κλάδου των Δικτύων τους ώστε να παρέχουν υπηρεσίες σε τρίτους στις περιοχές που έχουν εγκαταστήσει Δίκτυα.
Και φυσικά ενδεχομένως και ίσως πολύ αργότερα (ίσως στα επόμενα 17 χρόνια (!?!?) τα γίνει μία κοινή εταιρεία, των τότε παρόχων για να διατίθενται υπηρεσίες σύνδεσης στα τότε ενοποιημένα δίκτυα.
Αν και «αυτό», που πάει να γίνει, πιθανότατα μοιάζει με «αλειτούργητο» διαχωρισμό και όχι με λειτουργικό, εντούτοις μπορούμε να πούμε πως είναι ένα βήμα σε μία διαδρομή που θα πάει από την Αθήνα στην Θεσσαλονίκη μέσω Ιωαννίνων, Κερκύρας, Ηρακλείου, Αλεξανδρούπολης, Βόλου και Φλωρίνης, αλλά φευ, είναι ένα βήμα.
Και είναι όντως ένα βήμα, καθώς στους τομείς των υποδομών τηλεπικοινωνιών, επειδή στους συγκεκριμένους τομείς και είμαστε πάρα πολύ πίσω (DESΙ 2021) παρά τις ανακοινώσεις των τεσσάρων (μείον μίας) εταιρειών τηλεπικοινωνιών, είναι πρόδηλον ότι χρειάζονται και νέοι «παίκτες» στους τομείς των υποδομών. Ήδη η ΔΕΗ, παρά το γεγονός ότι «ροχάλιζε» στον πρόσφατο διαγωνισμό των 800 μυρίων για οπτικές ίνες μέσω ΣΔΙΤ και όταν ξύπνησε ήταν πιά αργά, προετοιμάζεται να μπει είτε έτσι είτε αλλιώς στον τομέα των δικτύων, καθώς έχει πρόσβαση σε κάθε σπίτι, μαζί με τον ΑΔΜΗΕ.
Κι αφήνουμε την ΕΥΔΑΠ, που μπορεί και αυτή δυνητικά να περάσει οπτική ίνα, έστω μέσω των κεντρικών αγωγών της, να διάγει βίον ήσυχον για να ασχοληθούμε με τον «πυρήνα» των κινήσεων στα Δίκτυα. Είναι (πάλι) πρόδηλον ότι οι επενδύσεις σε αυτόν τον τομέα δεν μπορούν (στο άμεσο μέλλον δεκαετίας) να υποστηριχθούν από έναν πάροχο και είναι πλέον σκληρά και βαρέα αθλήματα, από τώρα, οι εταιρείες (πλην ΟΤΕ ακόμη) προετοιμάζονται για να μην βρεθούν προ εκπλήξεων.
Αν και εκπλήξεις, όπως τις θεωρεί ο παπα-γάλ(λ)ος, δεν φαίνονται στον ορίζοντα, καθώς η ελληνική αγορά δεν είναι ελκυστική και κυρίως ανταγωνιστική για ψηφιακές ευρυζωνικές και mobile υπηρεσίες. Οπότε μόνο στις υποδομές (ίσως) μπορούμε να δούμε κάποια ψήγματα ανταγωνισμού και πιθανότατα στο μέλλον να δούμε τους δύο (πλέον) ανταγωνιστές, την United (μέσω της Nova, καθώς η «μπράντα» της Wind θα αποσυρθεί) και την Vodafone να «έσονται εις δίκτυον ένα» για να ακούγονται και τα «αναγνώσματα» περί ανταγωνισμού.
Αυτά τα ολίγιστα, ενώ μπαίνουμε σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα στον Δεκέμβριον.
