Πολύ πριν την εποχή του Spotify, της Apple Music και του YouTube, οι δίσκοι βινυλίου αποτελούσαν ό,τι πιο trend. Τη δεκαετία του ‘70, οι πωλήσεις είχαν φθάσει τα 530 εκατ. ετησίως, αντιστοιχώντας το 66% των μουσικών εσόδων.
Με τα χρόνια, όμως, η αγορά βινυλίου άρχισε να φθίνει και τα έσοδα περιορίστηκαν σε μόλις 10 εκατ. δολάρια ετησίως. Είναι ενδεικτικό ότι τη δεκαετία του ‘90, αποτελούσαν μόλις το 0,1% της μουσικής αγοράς.
Τελευταία, όμως, έχει συμβεί κάτι περίεργο και αναπάντεχο: το βινύλιο κάνει ένα ισχυρό comeback. Μόνο στο α’ εξάμηνο του 2019, πουλήθηκαν περισσότερα από 17 εκατ. δίσκοι, ένας αριθμός αυξημένος κατά 86% σε σχέση με το 2020.
Πέρυσι, μάλιστα, για πρώτη φορά από το 1986, οι δίσκοι βινυλίου ξεπέρασαν σε πωλήσεις τα CD. Φέτος, αναμένεται να αποφέρουν υπερδιπλάσια έσοδα σε σχέση με τα CD.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του YouGov, το 31% των ενηλίκων στις ΗΠΑ είναι πρόθυμο να αγοράσει δίσκους βινυλίου. Και αυτή η τάση δεν οφείλεται μόνο στις παλαιότερες γενιές, αλλά εκτείνεται σε όλες τις ηλικίες.
Το όφελος για τους καλλιτέχνες
Η κατασκευή ενός δίσκου βινυλίου κοστίζει περίπου 7 δολάρια, και μια μουσική βιομηχανία τον διαθέτει στο κοινό έναντι περίπου 25 δολαρίων. Προκύπτει δηλαδή, ένα κέρδος 18 δολαρίων ανά δίσκο.
Αντίθετα, στις υπηρεσίες streaming, το κέρδος αποτελεί ένα κλάσμα του δολαρίου ανά ακρόαση.
Είναι ενδεικτικό ότι ένας καλλιτέχνης θα πρέπει να πετύχει 450.000 play στο Spotify, προκειμένου να φθάσει το κέρδος από τις πωλήσεις 100 βινυλίων.
Και πάλι, όμως, οι φυσικές μορφές της μουσικής, δηλαδή δίσκοι, CD κοκ, εξακολουθούν αποτελούν μόλις το 10% των ετήσιων εσόδων της μουσικής βιομηχανίας, καθώς η συντριπτική πλειονότητα -το 84%- αφορά το streaming.
Tα προβλήματα
Αυτό, όπως είναι εύλογο, έχει κάποια εξήγηση, η οποία δίνεται από τα παρακάτω:
Έλλειψη μηχανημάτων: Τα περισσότερα από τα εξειδικευμένα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία των βινυλίων, είναι ηλικίας άνω των 50 ετών. Την ίδια ώρα, ελάχιστες εταιρείες κατασκευάζουν νέα μοντέλα, τα οποία κοστίζουν και πολλές χιλιάδες δολάρια.
Έλλειψη εργατικού δυναμικού: Η εξειδικευμένη εργασία που απαιτείται για τη λειτουργία παλαιότερων μηχανημάτων, είναι μια μορφή τέχνης η οποία αργοπεθαίνει. Γι’ αυτό τον λόγο, η διαδικασία της παραγωγής είνα πολύ αργή.
Υλικά: Πέραν των ελλείψεων ορισμένων βασικών αγαθών για την κατασκευή βινυλίων, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του είναι 12 φορές υψηλότερο σε σχέση με άλλες μορφές μουσικής αναπαραγωγής.
Πηγή: moneyreview.gr
