«Ψηφίδες» εκφράσεων, που οι περισσότεροι δεν μπορούν να διακρίνουν λόγω άλλων συχνοτήτων ακοής και οράσεως, καταγράφηκαν τελευταία, καθώς σειρά ερευνών και δεικτών έδειξαν ότι η χώρα, παρά τον εργώδη ρυθμό στα ψηφιακά πεπραγμένα, έχει πολύ μεγαλύτερη διαδρομή στο τούνελ που θα μας οδηγήσει επιτέλους στην «ψηφιακή ωριμότητα» και στην «λειτουργική σοβαρότητα»..
Ο λόγος για σειρά διεθνών δεικτών που έχουν άμεση (π.χ DESI) ή έμμεση (π.χ Δείκτης διαφθοράς και πολλοί άλλοι) με την ψηφιακή πρόοδο της χώρας, οι οποίοι μας έδειξαν ότι «ναι μεν» κάνουμε σημαντική πρόοδο στα ψηφιακά πεπραγμένα των προηγουμένων ετών, «αλλά» ο δρόμος για την ψηφιακή σύγκλιση είναι πολύ μακρύτερος, ανηφορικός και δυσκολότερος των όποιων πολιτικών και λοιπών προσδοκιών.
Αρχικά για να μην παρεξηγηθώ (ευκολάκι να παρεξηγηθείς αυτή την εποχή) υπογραμμίζω ότι ο πολιτικός σχεδιασμός, η πανδημία και φυσικά οι άφθονοι πόροι συνέτειναν στην εμφανή βελτίωση του ρυθμού ψηφιοποίησης σημαντικών τομέων της δημόσιας διοίκησης, των διαδικασιών, της οικονομίας και της καθημερινότητας.
Όμως . . .
Ισχυρή πεποίθησή μας είναι ότι οι συστηματική αξιοποίηση ψηφιακών υπηρεσιών στην καθημερινότητα, στην οικονομία και στην δημόσια διοίκηση έχει ως μεσο/μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα την σαφή ενίσχυση των θεσμών, των σχέσεων πολίτη/κράτους, της οικονομίας και την άνοδο της χώρας (και της δικής μας) στις διεθνείς αξιολογήσει, είτε μας αρέσουν είτε δεν μας αρέσουν.
Γιατί όπως και να το κάνουμε ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης (Human Development Index – HDI), που αποτελεί μέτρο σύγκρισης του προσδόκιμου ηλικίας, του αλφαβητισμού, της εκπαίδευσης και της ποιότητας ζωής έχει και αυτός έμμεση και άμεση σχέση με την αξιοποίηση ψηφιακών υπηρεσιών και αρχών χρηστής διακυβέρνησης. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι οι τρείς πρώτες χώρες του Δείκτη HDI είναι η Ελβετία (0,962), η Νορβηγία (0,961) και η Ισλανδία (0,959). Η Ελλάδα είναι στην 33 θέση της ζώνης «πολύ υψηλής βαθμολογίας» (ευτυχώς), αλλά με 0,887 βαθμούς είναι πολύ μακριά από τις δυτικές χώρες της ΕΕ.
Και συνεχίζουμε . . .
Με έρευνα του ΚΕΦιΜ (Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών) σε συνεργασία με το καναδικό Ινστιτούτο Fraser δημοσίευσαν τη φετινή μελέτη του Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας, όπου η Ελλάδα έπεσε 9 θέσεων και βρέθηκε στην 85η θέση ανάμεσα σε 165 χώρες. Η μελέτη κατατάσσει την Ελλάδα στη 12η χειρότερη θέση παγκοσμίως, ως προς το μέγεθος του κράτους, γιατί όπως και να το δούμε το ελληνικό κράτος εξακολουθεί και είναι «κράτος εν κράτει». Η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση ανάμεσα σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ, με την αμέσως προηγούμενη χώρα στην ΕΕ (Πολωνία, 80η) να βρίσκεται 5 θέσεις πιο ψηλά. Η κατάταξη της Ελλάδας στα πέντε βασικά πεδία του δείκτη είναι: Μέγεθος του κράτους: 153η θέση. Κράτος δικαίου και ιδιοκτησιακά δικαιώματα: 54η θέση. Πρόσβαση σε ισχυρό νόμισμα: 75η θέση. Ελευθερία στο διεθνές εμπόριο: 18η θέση. Ρυθμιστικό περιβάλλον στην τραπεζική πίστη, τα εργασιακά και την επιχειρηματικότητα: 143η θέση.
Και μην ρωτήσετε αν στα παραπάνω «κατορθώματα» φταίει η πληροφορική, για τί θα σας πούμε πως «εμμεσοάμεσα», ναι φταίει.
Υπάρχουν δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, θέματα (ειδικά στον Δείκτη DESI) που καταδεικνύουν ότι (το ξαναλέμε και το υπερτονίσουμε, μην και παρεξηγηθούμε) ότι, παρά την μεγάλη πρόοδο στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, ο δρόμος για «να ανέβει επίπεδο» η χώρα είναι ανηφορικός, δύσβατος και πολύ δύσκολος.
Και «τα γιατί» είναι προφανή και αυταπόδεικτα
Ένα και από τα κύρια «γιατί» είναι το γεγονός ότι η χώρα έμεινε στο περιθώριο των ευρωπαϊκών θεσμικών και λειτουργικών εξελίξεων και ο ρυθμός της είναι πάρα, μα πάρα, μα πάρα πολύ εξοργιστικά αργός. Ακόμη!
Και χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη, μα πάρα πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα για να ακολουθήσουμε τις ευρωπαϊκές και διεθνείς κινήσεις των αναπτυγμένων χωρών.
Αυτά και πάμε Beyond 4.0.
Τα έργα, τα μυριόνια τους και το ποιος παίρνει τι και πόσα σε επόμενα τεύχη.
Και φυσικά, επειδή «βαίνομεν προς εκλογάς», με τα προεκλογικά του τομέα ICT.
ΠΑΠΑΓΑΛΙΕΣ
ΤΑ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΑ ΤΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ
Μένεα πνέουσες είναι οι εταιρείες που είχαν μείνει στον διαγωνισμό των ψηφιακών ταυτοτήτων με την ματαίωση του διαγωνισμού «γι’ ασήμαντον αφορμήν», που ήταν η μείωση κατά 55 περίπου μυρίων της αξίας του διαγωνισμού λόγω της διεύρυνσης της διάρκειας των διαβατηρίων. Ως «ξεκάρφωμα» και «προφάσεις εν αμαρτίαις» χαρακτηρίστηκε η αιτία της ματαίωσης, γιατί οι «παροικούντες» το απέδωσαν στις μεγάλες πιέσεις των οριστικά απορριφθέντων που, σε συνδυασμό με το κλίμα των «επισυνδέσεων», έκαναν το κλίμα θυελλώδες.
Και βέβαια υπήρξαν και οι συστημικές αιτιολογίες που αφορούσαν τις ουσιώδεις μεταβολές στην κάρτα πολίτη που θα ενσωματωθεί ως λογισμικό και «διεπαφές» στην ταυτότητα, όμως και αυτές (για εμάς) ήταν ήσσονος σημασίας που μπορούσαν να παρακαμφθούν από την στιγμή που το έργο έχει μακρύ ορίζοντα υλοποίησης.
Εν κατακλείδι το 2026 πρέπει να έχουμε ανάδοχο λόγω των δεσμεύσεων προς την ΕΕ
