Ένα από τα χαρακτηριστικά της χώρας είναι ότι (σκόπιμα;) έχει καθυστερήσει να συμβαδίσει με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο σε κάθε διάσταση και παράμετρο της θεσμικής, πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή αξιολόγηση στην οποία η χώρα να μην υστερεί. Και να υστερεί και από χώρες τις οποίες πριν δέκα, ας πούμε, χρόνια τις είχε πίσω της.
Και στην ερώτηση «γιατί υστερούμε τόσο πολύ;», η απάντηση είναι απλή και αυτονόητη: «Απαιτείται μετασχηματισμός, μεταβολές και αλλαγές!»
Και εδώ, όπως πάντα, κολλάμε.
Από που και πως θα αρχίσουμε;
Η Κυβέρνηση άρχισε από τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και τον γάμο των ομοφύλων (ή όπως θέλετε να τους αποκαλείτε). Διάλεξε πρώτους αυτούς τους δύο τομείς, καθώς τα αντίστοιχα νομοσχέδια είναι τα πρώτα, που έχουν βαθύ θεσμικό και κοινωνικό χαρακτήρα.
Αυτά διάλεξε.
Εμείς οφείλουμε (δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς) να αποδεχθούμε τις κυβερνητικές επιλογές. Θα καταγράφουμε τη σημειολογική σειρά τους και φυσικά να περιμένουμε τα επόμενα νομοσχέδια που θα ακολουθήσουν και πρέπει να βάλλουν σε σωστή θέση τα πάρα πολλά κακώς κείμενα μετά την υπερδεκαετή περιπέτεια των Μνημονίων.
Βέβαια γρήγορα βήματα σημαίνουν και επιτάχυνση στις κινήσεις του απαραίτητου «μετασχηματισμού» της κοινωνίας, των θεσμών, της οικονομίας και λοιπών.
Τα αντέχουμε; Και αυτά που γίνονται είναι τα σωστά;
Έπρεπε να ξεκινήσουμε πρώτα με τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και τον γάμο των ομοφύλων;
Η απάντηση είναι εύκολη.
Από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει η Κυβέρνηση. Το ζήτημα είναι πως και προς τα που θα συνεχίσει.
Ίδωμεν και αναμένομεν . . .
