Οι παλαιότεροι πρέπει να θυμούνται τη φράση του τέως πρωθυπουργού Κώστας Σημίτη «αυτή είναι η Ελλάδα!», που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, όταν ειπώθηκε στη Βουλή.
Εμείς, που δεν την έχουμε ξεχάσει καθότι χαρακτηριζόταν από πολύ βαθιά γνώση των πραγμάτων και πολιτικό θάρρος για να διατυπωθεί, την αναδεικνύουμε με αφορμή την ολοσχερή αποτυχία της Διοίκησης να διαχειριστεί τις γνωστές επιπτώσεις τις κακοκαιρίας «Ελπίδα».
Στην ουσία η επίκαιρη (ακόμη) ρήση του Κώστα Σημίτη δηλώνει αυτό που όλοι γνωρίζουμε και δεν αμφισβητούμε. Οτι δηλαδή η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία κυριαρχούν πάντα οι αντιθέσεις. Είναι μια χώρα όπου ενώ σε ατομικό επίπεδο έχουμε να επιδείξουμε επιτυχίες παγκοσμίου επιπέδου στις επιχειρήσεις, στον αθλητισμό ή στον πολιτισμό, αντίθετα σε επίπεδο κοινωνικής και κρατικής οργάνωσης είμαστε τελευταίοι και μακράν πίσω των άλλων ευρωπαίων. Στη Ελλάδα (εξ από ανέκαθεν) η πρόοδος συμβαδίζει με την καθυστέρηση, ο ηρωισμός με τον ωχαδελφισμό, το μεγαλείο με τη μικρότητα, η τάξη με το χάος και η επιτυχία με τη μετριότητα.
Εμείς θυμίζουμε πάλι τη φράση του Κώστα Σημίτη «Αυτή είναι η Ελλάδα», αν και δεν θέλουμε να το αποδεχθούμε.
Και όμως!
Θυμόμαστε την Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων και πως τα πάντα όλα λειτουργούσαν ρολόι και όλοι οι Έλληνες ήταν παραδείγματα προς μίμηση. Σταματούσαμε στο πορτοκαλί και πριν από την διάβαση. Ανάβαμε φλας στις στροφές, Πετάγαμε τα σκουπίδια στα καλάθια. Δεν κορνάραμε στα φανάρια. Πρότυπα πολιτών. Μόλις όμως τελείωσαν οι Ολυμπιακοί, την επόμενη ακριβώς ημέρα επιστρέψαμε τάχιστα στην μπίχλα του του νεοέλληνα. Γιατί; Προφανώς δεν θέλουμε να ζούμε σαν άνθρωποι.
Έτσι έγινε για μία ακόμη φορά με τον χιονιά των τριών ημερών, που σχεδόν κάθε χρόνο μας επισκέπτεται. Το μπάχαλο έδειξε για μία ακόμη φορά τη διαχρονική ανεπάρκεια του κυβερνητικού, του αυτοδιοικητικού προσωπικού και των αρμοδίων διαχείρισης κρίσιμων καταστάσεων στον ιδιωτικό τομέα. Ευτυχώς που για καλή μας τύχη δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες. Κάποτε όμως (την επόμενη φορά?) δεν θα είμαστε και τόσο τυχεροί. Γιατί δεν θα ‘χουμε πάντα έναν Χαρδαλιά να είναι μέσα στη «μάχη» (κόντεψε να πεθάνει ο άνθρωπος) και να τα δίνει όλα.
Είναι τελικά τόσο δύσκολο να καθίσουν και να φτιάξουν τηn επιχειρησιακή και λειτουργική δομή της Πολιτικής Προστασίας?
Προφανώς όχι.
Έχουν και σχετική Γενική Γραμματεία στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Αυτή που απλουστεύει τις διαδικασίες και οργανώνει της δημόσιες υπηρεσίες. Ας δώσουν στον Λεωνίδα Χριστόπουλο να οργανώσει αυτόν τον τομέα και ας αφήσουν τα πολιτικάντικα τερτίπια, που μεταθέτουν και διαχέουν ευθύνες.
Είμαστε μικρή χώρα για να έχει τόσο μεγάλα προβλήματα και ας μας κάνουν περήφανους οι πολιτικοί μας, όταν θα λέμε «αυτή είναι η Ελλάδα!», δείχνοντας μία σύγχρονη χώρα.
