συνέντευξη στην Σοφία Μυττά
Ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Γραμματέων Τοπικής Αυτοδιοίκησης Δρ. Μιχάλης Χριστάκης, μιλάει αποκλειστικά στο ICT weekly για την δράση του «Κλεισθένης» και τον τρόπο που η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποκτά ένα σύγχρονο πρόσωπο, φιλικό και στέκεται στο πλευρό των πολιτών.
Κύριε Χρηστάκη, θυμίστε μας πώς και γιατί «γεννήθηκε» η ιδέα της Πανελλήνιας Ένωσης Γενικών Γραμματέων Τοπικής Αυτοδιοίκησης «Κλεισθένης». Δώδεκα χρόνια μετά, έχει φέρει εις πέρας το έργο της; Τί έχετε να παρατηρήσετε από τη θέση του Προέδρου;
Η ανάγκη της εφαρμογής του Κώδικα Δήμων & Κοινοτήτων του 2006,οδήγησε σε μία συνεννόηση να βρισκόμαστε όλοι οι Γενικοί, να ανταλλάσσουμε εμπειρία και να εξετάζουμε πώς η Δημόσια Διοίκηση θα εφαρμόσει τη νομοθεσία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτή η αλληλοδιάδραση των 44 Γενικών Γραμματέων τότε, οδήγησε στην ανάγκη να δημιουργηθεί ένας Φορέας για καλύτερη οργάνωση και επικοινωνία. Η απόφαση λοιπόν που λήφθηκε από τους Γενικούς -οριστικά- το 2009 και υλοποιήθηκε το 2011, ήταν να γίνει ένας Φορέας μη κερδοσκοπικός, με την ονομασία «Κλεισθένης», ώστε να μεταφέρει τεχνογνωσία και καλές πρακτικές σε όλους του συναδέλφους, αλλά και στους Δημάρχους. Αυτός ήταν ο στόχος μας, ειδικότερα από την ομάδα πρωτοβουλίας -Μιχάλης Χρηστάκης ΓΓ Δήμου Αμαρουσίου, Χρυσούλα Τσουκαλά ΓΓ Δήμου Βύρωνα και Παναγιώτης Γρηγοράκος ΓΓ Δήμου Χαϊδαρίου. Οι εξελίξεις βέβαια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση βοήθησαν στην κατεύθυνση αυτή. Συγκεκριμένα από τους 901 δήμους και 133 κοινότητες του Ν. Καποδίστρια, πήγαμε στους 325 δήμους με το Ν. Καλλικράτη, όπου είχαμε περίπου τριπλασιασμό των δήμων που είχαν πλέον πάνω από 20.000 δημότες.
Ο «Κλεισθένης» δημιουργήθηκε επίσημα τον Ιούνιο του 2011, 6 μήνες μετά, αφού τέθηκε σε εφαρμογή ο «Καλλικράτης». Σήμερα, μετά από 12ετη παρουσία, έχουμε 235 Γενικούς εν ενεργεία, από τους 332 δήμους της χώρας. Δηλαδή τα 2/3 των δήμων της χώρας έχουν πλέον Γενικό Γραμματέα. Στόχος είναι και θεσμικά, να υπάρχει Γενικός Γραμματέας στο Δήμο με αντικείμενο και στόχο να μετατρέπει την πολιτική απόφαση σε διοικητική πράξη. Αυτός είναι ο κύριος σκοπός και ο στόχος της ύπαρξης των Γενικών Γραμματέων στους Δήμους από το μικρότερο μέχρι και το μεγαλύτερο. Στην ίδια κατεύθυνση, η μεταφορά τεχνογνωσίας και καλών πρακτικών αποτελεί πολύ σημαντικό παράγοντα, γιατί κανένας αιρετός Δήμαρχος, Αντιδήμαρχος ή Πρόεδρος ΝΠΔΔ ή ΝΠΙΔ δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τα πάντα, όπως και κανένας Υπηρεσιακός και κανένας Γενικός Γραμματέας, αντίστοιχα. Εδώ όμως υπερέχει η έννοια της αλληλοστήριξης και αλληλοβοήθειας με το ειδικό κομμάτι της τεχνογνωσίας που έχει ο καθένας μας. Είναι εντέλει ένας τρόπος να επικοινωνούμε και να αναδεικνύουμε ότι απαιτείται και ότι χρειάζεται στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας και της υλοποίησης πολιτικών αποφάσεων της δημοτικής αρχής από τις δημοτικές υπηρεσίες.
Νομίζω πως τα έχουμε πάει πάρα πολύ καλά. Από 44 Γενικούς Γραμματείς Δήμων, το 2007, είμαστε πλέον 235 εν ενεργεία. Επίσης, έχουν αναπτυχθεί και διευρυνθεί με το Ν. 3801/2009, οι αρμοδιότητές μας και ο θεσμός πια έχει καθιερωθεί σε επίπεδο μεγάλης σοβαρότητας, αποδοχής και στήριξης από το Δήμαρχο και τη Δημοτική Αρχή, καθώς παραμένουμε προσωπική επιλογή του Δημάρχου.
Μέχρι τώρα στο πλαίσιο της ανταλλαγής τεχνογνωσίας έχουμε αναδείξει 126 καλές πρακτικές Δήμων, σε πέντε διαφορετικούς τομείς, οι οποίες διανέμονται στους Δημάρχους και στους Γενικούς Γραμματείς προς αντιγραφή και προσαρμογή στα οικεία δεδομένα.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να είναι ο εκτελεστικός μηχανισμός δράσεων, έργων, προγραμμάτων της Κυβέρνησης, αλλά πρέπει να αποτελεί και τοπικό μοχλό ανάπτυξης. Αυτό έχει επιτευχθεί σήμερα; Ο ρόλος της είναι αυτός που πρέπει; Είναι δίπλα στον πολίτη και στην καθημερινότητά του;
Δίπλα στο μέσο πολίτη, πρώτα και κύρια, είναι ο δήμος, μετά η Περιφέρεια και μετά το Κράτος. Το Κράτος αποφασίζει μια σειρά από υπηρεσίες και τις αναθέτει σαν εκτελεστικό μηχανισμό στο δήμο, λόγω της προσέγγισης και της εγγύτητας που έχει ο Δήμος προς τον πολίτη.
Από το 1982, με τις νομοθεσίες που ξεκίνησαν με τον αείμνηστο Γεννηματά, έχουμε μια τάση μεταφοράς αρμοδιοτήτων από το Κράτος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ακόμα και με ελλείψεις πόρων και ανθρώπινου δυναμικού ειδικευμένου. Σε αρκετές περιπτώσεις, η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι δημιουργική και λαμβάνει πρωτοβουλίες από μόνη της -π.χ. Παιδικοί Σταθμοί, Αθλητισμός, Κοινωνική πολιτική- και σε άλλες περιπτώσεις λειτουργεί με βάση την κείμενη νομοθεσία και ελέγχεται για τα παραπάνω. Άλλοτε, η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί απλά έναν εκτελεστικό μηχανισμό της Κεντρικής Διοίκησης, όπως για παράδειγμα είναι η περίπτωση των ΚΕΠ.
Να τονίσουμε εδώ ότι οι δομές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και σε επίπεδο δήμων και σε επίπεδο Περιφέρειας πέρασαν επάξια τις εξετάσεις ετοιμότητας και ανταπόκρισης σε κρίση, την περίοδο της πανδημίας. Εάν δεν υπήρχε η Τοπική Αυτοδιοίκηση με πολύ δυσκολία η Κεντρική Διοίκηση θα μπορούσε να διαχειριστεί την καθημερινότητα που δημιουργήθηκε μετά τα πρώτα μέτρα του εγκλεισμού. Από τους εμβολιασμούς μέχρι τα συσσίτια, τη φροντίδα των πολιτών και σειρά άλλων διαδικασιών, η Τοπική Αυτοδιοίκηση αντιμετώπισε την κρίση και στάθηκε στα «πόδια» της και μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πολιτών και να τους παρέχει τις απαραίτητες και κρίσιμες υπηρεσίες.
Η εγγύτητα του αυτοδιοικητικού με τον πολίτη είναι άμεση, σε βαθμό που ο αιρετός αυτοδιοικητικός ακόμα και ο υπηρεσιακός, κάθε μέρα κρίνονται για την επάρκεια και την ανταπόκρισή τους. Με τον τρόπο αυτό, ο αιρετός -ιδίως- ή «πληρώνει τα δέοντα» ή «εισπράττει τα δέοντα» την περίοδο των Εκλογών. Και επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, θέλω να επισημάνω πως η περίοδος της πανδημίας δεν πρέπει να αδικήσει τους αιρετούς, καθώς δεν πρόλαβαν να κάνουν έργα, αντίστοιχα με αυτά που θα περίμενε ο μέσος πολίτης την περίοδο 2019-2023. Υπήρχαν άλλες προτεραιότητες και πρέπει ο πολίτης να το λάβει υπόψη του. Βέβαια, η πίεση στον πολίτη είναι ιδιαίτερα μεγάλη και επιβαρυντική για την καθημερινότητά του, οπότε είναι λογικό και αυτός με τη σειρά του να πιέζει τον αιρετό για να βελτιώσει την καθημερινότητα του στην περιοχή την οποία μένει. Αυτή είναι εξ άλλου και η δουλειά του αιρετού.
Εμείς σαν «Κλεισθένης» είμαστε υπέρ της λογοδοσίας των αιρετών. Να γνωρίζετε δε ότι αυτό αποτελεί την επόμενη ημέρα που έρχεται με το θεσμικό πλαίσιο του Εσωτερικού Ελέγχου. Είναι η απάντηση που πρέπει να δοθεί στο ερώτημα: Κύριοι της δημοτικής αρχής, σας δώσαμε τη δυνατότητα να διοικήσετε για 4 χρόνια με αυτό τον προϋπολογισμό, με αυτό το ανθρώπινο δυναμικό και θέλουμε να μας πείτε τι καταφέρατε μέσα σε αυτή τη 4ετία. Η λογοδοσία δηλαδή θα αποτελεί μια αξιολόγηση, έναν απολογισμό πεπραγμένων διοίκησης.
Αυτήν την αξιολόγηση/ λογοδοσία πότε θεωρείτε ότι θα τη δούμε να εφαρμόζεται;
Έχει ήδη ξεκινήσει να εφαρμόζεται. Και πιστεύω πως και εσείς οι δημοσιογράφοι πρέπει να αρχίσετε να δίνετε μεγάλη έμφαση σε αυτή τη θεσμική υποχρέωση των Δήμων και των Δημοτικών Αρχών και διοικήσεων. Αρκετοί δήμοι που είναι επιτυχημένοι στο έργο τους κάνουν απολογισμό πεπραγμένων και μάλιστα το 2023, θα δούμε μεγάλο αριθμό τέτοιων απολογισμών. Αυτό που προβλέπεται είναι, κάθε απολογισμός να γίνεται σε ετήσια βάση για τα πεπραγμένα του προηγούμενου έτους.
Βέβαια έχουμε και αρκετούς δήμους που δεν το εφαρμόζουν, γιατί δεν έχουν καν μηχανισμό για να καταγράψουν έναν απολογισμό πεπραγμένων. Άρα πρέπει να βοηθηθούν οι αιρετοί, έστω και μέσω της δημοσιογραφίας, δηλαδή της δημοσιότητας του δημοτικού έργου, να μπορούν να παρουσιάζουν απολογισμό πεπραγμένων σε ετήσια βάση και μετά συλλογικά σε επίπεδο 4ετίας. Αυτό, αποτελεί και μία ιστορική μνήμη διαδικασιών και επιτυχιών του κάθε συστήματος.
Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι, στο πλαίσιο της Ετήσιας Έκδοσης «Smart Cities» που ετοιμάζει κάθε χρόνο η Teamworks, οι περισσότεροι δήμοι μετά από πολύ μεγάλη δημοσιογραφική πίεση (2μηνη σχεδόν) δέχονται να δώσουν απολογισμό πεπραγμένων. Μήπως λοιπόν το θέμα είναι των αιρετών και όχι των δημοσιογράφων;
Δε μου κάνει εντύπωση. Είναι θέμα κουλτούρας διοίκησης. Για το λόγο αυτό επισημαίνω πως ο τομέας της επικοινωνίας πρέπει να αναδεικνύει αυτούς που έχουν ανακλαστικά ανάδειξης του δημοτικού έργου, που χρειάζεται ομάδα και ομοψυχία. Όσοι δεν έχουν ανακλαστικά, είναι λογικό πως δεν μπορούν να κάνουν ούτε απολογισμό.
Οπότε πρέπει να δούμε τις καλές πρακτικές. Δηλαδή να επιβραβεύονται αυτοί που έχουν οργανώσει ομάδα και διαδικασίες, που έχουν την ανάλογη πρόθεση και φιλοσοφία. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους αιρετούς, καθώς η δημοσιότητα των πεπραγμένων τους βοηθάει και τους επιβεβαιώνει στην κατεύθυνση του αποτελέσματος και της συνεχούς προσπάθειας. Πρέπει να αναδεικνύονται αυτοί που έχουν ανακλαστικά για την επόμενη μέρα.
Τα έως τώρα επενδυτικά προγράμματα ή αναπτυξιακά έργα ήταν αρκετά για την ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών; Μήπως χρειάζεται περαιτέρω ενίσχυση ώστε και ο ρόλος των αιρετών να γίνει πιο ουσιαστικός και καίριος;
Όταν μια υπουργική δομή βγάζει ένα μεγάλο εθνικό πρόγραμμα και λέει στον αιρετό έλα να υποβάλλεις πρόταση για να σου δώσω χρήματα, αυτό δεν σημαίνει ότι ο αιρετός έχει τους μηχανισμούς για να μπορέσει να ανταποκριθεί. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Έχει τους ανάλογους υπηρεσιακούς με την ανάλογη τεχνογνωσία για να το κάνει αυτό; Συνήθως όχι, και τότε πρέπει να πάει στο επόμενο βήμα. Πρέπει να βρει εξωτερικούς συνεργάτες, συνήθως ιδιωτικούς φορείς, που να είναι καλοί σε αυτό που κάνουν και να βρει τρόπους να συνεργαστεί μαζί τους με κάποια εταιρική διεργασία είτε με ανάθεση, είτε με σύμπραξη.
Μάλιστα, πολύ σωστά το Κράτος τα τελευταία χρόνια, προβλέπει ένα ποσό αμοιβής σε αυτούς που συνεργάζονται μαζί μας και μας βοηθάνε στην υποβολή Τεχνικών Δελτίων για χρηματοδοτήσεις. Αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο, γιατί δεν είναι δυνατόν το Κράτος να μοιράζει κονδύλια για έργα ή άλλες δράσεις, αλλά να μην έχει διακριτά αιτήματα. Για να υποβάλλεις ένα Τεχνικό Δελτίο για να σου εγκριθεί χρηματοδότηση θέλει σχεδιασμό, προγραμματισμό, λήψη αποφάσεων και ευθύνη. Με άλλα λόγια κοπιώδη εργασία και προετοιμασία, που δεν είναι κάτι εύκολο και συνήθως είναι ζητούμενο.
Η τάση βέβαια του Κράτους γενικότερα, είναι να αξιοποιεί τον ιδιωτικό τομέα με βάση την εξειδίκευσή του και τις επιτυχίες που έχει αποκομίσει, ώστε να εταίρος συνεργατικός, αλλά όχι αποκλειστικός. Μην ξεχνάμε πως ωφελούμενος πάντα πρέπει να είναι ο δήμος. Το Κράτος θέλει προδιαγραφές για να εγκρίνει χρηματοδότηση και καλά κάνει. Οι δήμοι πάλι με τη σειρά τους πρέπει να οργανώσουν ομάδα επιτελικού χαρακτήρα για τα θεματα αυτά. Ένας χρηματοδοτικός, αναδιανεμητικός, εποπτικός και ελεγκτικός μηχανισμός, που είναι το ευρωπαϊκό σύστημα, απαιτεί συγκεκριμένες προδιαγραφές, προετοιμασία, ωρίμανση και μετά απολογισμό και έλεγχο. Χρειάζεται λοιπόν περισσότερη σοβαρότητα και ωριμότητα, περισσότερη προετοιμασία και καλύτερες δομές.
Νομίζω πως την τελευταία 10ετία έχουμε κινηθεί καλά και θα δούμε μεγάλο πλήθος έργων τα επόμενα χρόνια, ενώ για πρώτη φορά είδαμε και τόσα προτεινόμενα έργα, όπως το Φιλόδημο Ι και ΙΙ, το «Αντώνης Τρίτσης», το Ταμείο Ανάκαμψης, τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα κ.ά.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι σε καλό «δρόμο» με τα παραπάνω, αλλά υπάρχουν και δήμοι που έχουν μεγάλες ανάγκες και θέλουν πραγματικά βοήθεια. Στην κατεύθυνση αυτή, πρέπει και ο πολίτης να είναι επιλεκτικός, καθώς πολλά πράγματα έχουν να κάνουν με τη φιλοσοφία, την τοπική και τη λειτουργική της διοίκησης. Ο πολίτης πρέπει να κατανοήσει ότι, όταν μια Δημοτική Αρχή δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του τόπου του, θα πρέπει να αναδείξει κάποια άλλη Αρχή -εάν υπάρχει βέβαια, γιατί η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει γίνει ένα πολύ σκληρό καθήκον από το 2007 και μετά. Να διευκρινιστεί ότι ο πολίτης πρέπει να επιλέγει μια επαρκή και με τεχνογνωσία διοίκηση, διαφορετικά η περιοχή του θα πάει στο περιθώριο, όταν δυσκολεύεται να λάβει αποφάσεις ή δεν είναι σε θέση ή δεν προτίθεται να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που της δίνονται από το Κράτος για τοπική ανάπτυξη.
Έχουμε μεγάλους και μικρούς δήμους κοντά ή μακριά από τα αστικά κέντρα, νησιωτικούς και ηπειρωτικούς. Αυτή η ευρεία διασπορά τι προβλήματα δημιουργεί και ποιά λύση προτείνετε;
Αυτή τη στιγμή στους 332 δήμους της χώρας, έχουμε 50 δήμους με κάτω από 5 χιλιάδες δημότες. Και έχουμε δήμο που απασχολεί 2 υπαλλήλους και άλλον με 8 ή 15 υπαλλήλους. Οπότε επιβάλλεται να «δούμε» την επόμενη ημέρα, στα θέματα του ανθρώπινου δυναμικού και της επαρκούς στελέχωσης.
Αυτοί οι δήμοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς συμπράξεις ή χωρίς να ενταχθούν σε ευρύτερα σχήματα. Εξάλλου δεν υπάρχει ενδιαφέρον για εργασία σε μικρά νησιά. Στην κατεύθυνση αυτή, θα πρέπει να ενταχθούν σε ευρύτερα δίκτυα/ομάδες, που θα τους παρέχουν υπηρεσίες στις εκεί δομές και βέβαια στους πολίτες. Γιατί δεν είναι μόνο το απομακρυσμένο ή το μικρό σε επάρκεια ανθρώπινο δυναμικό, αλλά και το ότι έχεις μια περιοχή με 5 χιλιάδες κατοίκους και το Καλοκαίρι οι κάτοικοι μπορεί να φτάνουν στους 50 χιλιάδες. Με τι υπηρεσία Καθαριότητας, Διοίκησης, Οργάνωσης, Δημοτικής Αστυνομίας θα μπορέσεις να τα διαχειριστείς αυτά, χωρίς συμπράξεις;
Αυτό όμως δεν είναι ζήτημα των δήμων μόνο, αλλά και του Κράτους. Η κεντρική Διοίκηση πρέπει να δει πώς θα κάνει τη διαφοροποίηση και την ωρίμανση στο θέμα αυτό. Απαιτείται δεδομένη πολιτική βούληση. Ο Νόμος 4555 του 2018 έκανε μία κατηγοριοποίηση σε 6 διαφορετικές κατηγορίες, αλλά μένει ακόμα η οριστικοποίηση της συζήτησης για τις αρμοδιότητες, για το τι θα κάνει ο δήμος που έχει κάτω από 5 χιλιάδες κατοίκους, ο δήμος που έχει κάτω από 20 χιλιάδες, ο δήμος που έχει κάτω από 50 χιλιάδες και ο δήμος που έχει πάνω από 100 χιλιάδες κατοίκους.
Ίσως θα πρέπει να εξετάσουμε ένα είδος συνεργασίας, ομαδοποίησης, σύμπραξης κάποιων δήμων που θα μοιραστούν και κόστη διοίκησης, οργάνωσης, πληροφορικής, κ.ά. Θεωρώ πως πρέπει να οδηγηθούμε σε πιο σύγχρονα μοντέλα οργάνωσης και επίλυσης των προβλημάτων που έχουμε στους μειονεκτικούς, στους ορεινούς και στους νησιωτικούς δήμους. Και βέβαια αυτό δεν αποτελεί ελληνικό πρόβλημα, γιατί και άλλες χώρες έχουν παρόμοια θέματα, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, η Ισπανία κ.ά., αλλά έχουν όμως και κάποιες λύσεις στα θέματα αυτά, που μπορούμε να τις εξετάσουμε. Είναι ένα θέμα που απαιτεί την απαραίτητη Νομοθεσία, που όμως πρέπει να προέλθει κυρίως από την Κυβέρνηση.
Η κρατική υποστήριξη και οι πόροι που παρέχονται σήμερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αρκούν για να μετασχηματιστούν σε «έξυπνες» πόλεις; Για εσάς τι πρέπει να έχει μια «έξυπνη» πόλη;
Αν υπολογίσουμε ότι 2,65 δισ. ευρώ ήταν οι πόροι που δινόταν στη Αυτοδιοίκηση πριν την οικονομική κρίση, δηλαδή πριν το 2011, και στην ουσία έχει περικοπεί 65% στους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους (Κ.Α.Π) και 80% στη Συλλογική Απόφαση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΣΑΤΑ), που αφορά σε έργα, καταλαβαίνουμε ότι οι πόροι δεν επαρκούν.
Έχουμε λιγότερα λεφτά και λιγότερους ανθρώπινους πόρους για να ασκήσουμε περισσότερες και χρονοβόρες διαδικασίες και αρμοδιότητες. Αυτό σημαίνει πως θέλουμε αναδιοργάνωση και αλλαγή φιλοσοφίας και υφιστάμενης κουλτούρας. Πρέπει να πάμε σε δομές «έξυπνων» συστημάτων δήμων. Άρα, ο ψηφιακός μετασχηματισμός που έρχεται είναι πάρα πολύ σημαντικός. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε ακόμα και η επόμενη 5ετία θα είναι πάρα πολύ κρίσιμη.
Μια «έξυπνη» πόλη θα πρέπει να μετατρέψει τις διοικητικο-οικονομικές υπηρεσίες της, σε ψηφιακές, αλλά ταυτόχρονα και ανθρωποκεντρικές. Και βέβαια, πρέπει να παραδεχτούμε την κοσμογονία που γίνεται από την Κυβέρνηση τα τελευταία 3 χρόνια, καθώς η πανδημία στην πράξη βοήθησε στην αλλαγή φιλοσοφίας και στο μέσο πολίτη. Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνουμε λιγότερη εμπλοκή της ανθρώπινης διάστασης, καμία οικονομική δοσοληψία, μεγαλύτερη διαφάνεια και μεγαλύτερη ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων με μικρότερο κόστος. Για μένα η επόμενη μέρα είναι η διαλειτουργικότητα των Ψηφιακών Μητρώων.
Η έννοια των «Smart Cities» είναι πλέον μονόδρομος. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή. Νομίζω πως ο καταιγισμός των έργων που θα ακολουθήσουν την επόμενη 5ετία θα μας οδηγήσει να μιλάμε και για μια άλλη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Στις 24 – 27 Μαΐου 2023, έρχεται το μεγάλο ραντεβού των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης για τις πρότυπες περιβαλλοντικές πολιτικές. Τι να αναμένουμε από αυτή τη συνάντηση; Αναπτύσσονται πολιτικές και δράσεις από τις Δημοτικές Αρχές στην κατεύθυνση της «Πράσινης Μετάβασης & της Κυκλικής Οικονομίας»;
Κάθε χρόνο σαν «Κλεισθένης» διοργανώνουμε ένα κομβικό Επιστημονικό Συνέδριο στο οποίο θέτουμε οικονομικά και διοικητικά θέματα. Τώρα όμως «γεννάται» ένας επιπλέον τομέας που έχει μείνει αρκετά πίσω γιατί ήταν κοινωνική επιλογή, κυρίως.
Πρόκειται για τον τομέα της εφαρμογής και υιοθέτησης «πράσινων πολιτικών», κάτι που έπρεπε να έχει εφαρμοστεί στους δήμους εδώ και 10 χρόνια. Γιατί 9 χρόνια, παίρνουμε παρατάσεις για το θέμα της ταφής των απορριμμάτων. Είναι πλέον το ευρύτερο θεμα των πράσινων πολιτικών – της πράσινης μετάβασης.
Πλέον, υπάρχει μια ολική Νομοθεσία σε όλα τα θέματα οργάνωσης, διοίκησης, οικονομίας και έργων από την πλευρά του Κράτους, για την Πράσινη Μετάβαση, οπότε πρέπει να πάμε στο επόμενο στάδιο. Να δούμε την «πράσινη μετάβαση», που πρέπει να κάνουν οι Αυτοδιοικητικές Δομές και πως θα υιοθετήσουν και μοντέρνα συστήματα κυκλικής οικονομίας. Δε μπορείς να κάνεις πια προμήθειες με τον κλασικό τρόπο, πρέπει να κάνεις «πράσινες» προμήθειες. Και να επισημάνω ότι, τα Πρότυπα των «πράσινων» προμηθειών υπάρχουν από το 2010. Από την επιλογή χρωμάτων για βαφές κτιρίων, μέχρι τα τραπέζια εργασίας και με τι είδους χημικά θα πρέπει να έχουν επεξεργαστεί.
Σε ότι αφορά στην κυκλική οικονομία είναι το νέο μοντέλο, γιατί δεν αποτελούμε συλλέκτες απορριμμάτων. Πρέπει να μάθουμε ότι, αυτό που συλλέγουμε πρέπει να το επισκευάζουμε, να το ξαναχρησιμοποιούμε, να το κάνουμε ανακύκλωση. Δεν πρέπει να πληρώνουμε μόνο Τέλος Ταφής, αλλά πρέπει να εφαρμόζουμε και τις πολιτικές σε επανάχρηση, επισκευή και ανακύκλωση.
Στις 24 με 27 Μαΐου λοιπόν με κύριο θέμα του Συνεδρίου, «Πράσινη Μετάβαση & Κυκλική Οικονομία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση», θα παρουσιάσουμε και θα συζητήσουμε τις πολιτικές και τις πρακτικές αυτές. Επίσης, θα υλοποιηθούν και 36 θεματικά εργαστήρια με αντικείμενα εξειδικευμένα, όπως για παράδειγμα οι «πράσινες» προμήθειες στους τομείς της διοίκησης, της οικονομίας και του περιβάλλοντος.
Θέλουμε όλο αυτό το επιστημονικό υλικό που θα προκύψει από τις δημιουργικές συζητήσεις στις δράσεςι του Επιστημονικού Συνεδρίου να μπορεί να χρησιμοποιηθεί την επόμενη ημέρα από έναν Αυτοδιοικητικό και να μπορέσει να δημιουργήσει την «Πράσινη Ατζέντα» του για την 5ετία 2023-2028.
Μην ξεχνάμε ότι κεντρική μας πρόθεση είναι: Η Γνώση είναι Δύναμη, η Τεχνογνωσία είναι Προστασία.
