(Παρτ ουάν)
Προφιλέστατο θέμα των ημερών είναι τα δισ. Πολλά τα δισ. Παρά πολλά τα δισ. Πάααρα πολλά τα δισ. Τόσα πολλά που εθίζεσαι και εσύ, ο «πένης» (γενική του πένητος), και νομίζεις ότι γίνεσαι ή θα γίνεις (ακόμη χειρότερα) μέρος του συστήματος (της γνωστής «ροτόντας»). Ενός συστήματος, το οποίο όσο «πυραμιδοποιείται» (δηλαδή, δεν χωράνε και πάρα πολλοί στην κορυφή της) τόσο αφήνει εκτός τους κατά συνθήκη «πένητες».
Μεταφέρω, ως παλαιός, αμετανόητος, «ιδανικός και ανάξιος» ρεπόρτερ, γνώμες, απόψεις, θέσεις και γενικότερα ένα «αμάλγαμα» (κράμα) της κοινής ΑηΣη(x)Τήρικης γνώμης, που πιστεύω ότι ανταποκρίνεται στο μεγαλύτερο μέρος αυτού που λέμε «μέσος Έλλην πληροφο(φ)ρικάριος». Η κοινή γνώμη των πληροφο(φ)ρικάριων έχει κυριολεκτικά φρικάρει από τα δισ. ευρώ, τα εκατοντάδες, αλλά και τα δεκάδες εκατομμύρια έργων που εξαγγέλλονται και (κάποτε) προκηρύσσονται και (κάποτε) κατακυρώνονται και ίσως κάποτε παραληφθούν από το ελληνικό Δημόσιο.
Και το «φρικάρισμα» οφείλεται σε πάρα πολλές αιτίες, οι περισσότερες των οποίων έχουν σχέση
Και
με την δυναμικότητα ανάληψης, υλοποίησης, παράδοσης, παραλαβής και (φυσικά) παραγωγικής λειτουργίας των έργων ψηφιακών υποδομών και υπηρεσιών.
Και
Με την ικανότητα υλοποίησης (αυτό που αποκαλείται ως «καπάσιτυ») και παράδοσης έργων της αγοράς ΑηΣηΤη. Εδώ πρέπει (κάποτε) να γίνει και μία υπόμνηση (έστω και αν χαλάσει την «σούπα»), Πολλά ακούμε και πολλά (δυστυχώς) λέγονται από και για τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών, που θέλουν, σχεδιάζουν, αποφασίζουν, προετοιμάζουν για τα έργα πληροφορικής. Να πούμε και να υπενθυμίσουμε ότι άλλο είναι να υπάρχει ο «ταμίας», η «κάβα» δηλαδή του έργου, (σύμφωνα με άλλους η «γκανιότα») αυτός που θα χρηματοδοτήσει την εκκίνηση του έργου και πιθανότατα θα πάρει και ένα, κάποιο, ρίσκο. Και άλλο είναι να υλοποιήσεις το έργο γράφοντας τις εφαρμογές, βάζοντας τα συστήματα να διαλειτουργήσουν, να πας στη δημόσια υπηρεσία για το «μπρηφ» και γενικά να σηκώσεις τις εφαρμογές (γιατί αυτό είναι το έργο) και να τις κάνεις να λειτουργήσουν για να τις παραλάβει (κάποτε) η υπηρεσία.
«Αυτό» δεν τόχουν οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών, απλά γιατί δεν το έχουν κάνει τα τελευταία 15 χρόνια, ώστε να λογίζεται ότι έχουν εμπειρία σε (καθαρά) έργα Πληροφορικής (μην την ξεχνάμε αυτήν την λεπτομέρεια), τα οποία είναι και το μεγαλύτερο μέρος του έργων Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Μπορεί να δυσαρεστηθούν (γιατί άλλωστε) οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών, αλλά είναι άλλο το να έχεις πέντε, δέκα, δεκαπέντε, άντε είκοσι «πρησεηλάδες», άλλο είναι να έχεις πέντε, δέκα (σταματάμε εδώ) «γκρουπ μανατζερς» που «τρέχουν» τα έργα και άλλο είναι να έχεις τριάντα, πενήντα, εκατό (σταματάμε εδώ) στο «προγκράμμινγκ» που ξημεροβραδιάζονται μπροστά στις οθόνες.
Ούτως ειπείν
Η «πιάτσα» (ιταλική λέξη) αργά ή και γρήγορα θα κάνει τις όποιες επιλογές της (άλλοι την λένε «ροτόντα», άλλοι «μπουφέ» άλλοι «μοιρασιά») και θα αναλάβει τα λελογισμένα ρίσκα που τις αναλογούν. Τώρα οι ανακοινώσεις έργων εκατοντάδων μυρίων και δισμυρίων ευρώ είναι για την ευρύτερη κατανάλωση, οι οποίες και θα ενταθούν μέχρι και τις επικείμενες εκλογές, που κοντοζυγώνουν.
ΠΑΠΑΓΑΛΛΙΕΣ
«ΤΟ 2022 ΘΑΧΟΥΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ‘H ΚΑΛΠΕΣ»! TO ΓΡΑΨΑΜΕ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ 2021
Σίγουρα δεν είμαστε μέσο ενημέρωσης στον πολιτικό τομέα. Είμαστε ένα μέσο που ενημερώνει τον κόσμο των στελεχών με ενασχόληση στις ψηφιακές τεχνολογίες και καινοτομική επιχειρηματικότητα. Όμως οι πολιτικές «πινελιές» (καθαρά πολιτικές και ποτέ κομματικές) είναι εκείνες που κάνει τις δραστηριότητές μας να έχουν αυτό το «κάτι τι» που ψάχνει να βρει ο αναγνώστης, ο σύνεδρος ο (τέλος πάντων) ψαγμένος πολίτης.
Με αφορμή την ανωτέρω παραδοχή υπενθυμίσουμε ότι αμέσως μετά την περσινή ΔΕΘ είχαμε γράψεις ότι το 2022 θα πάμε είτε για κάλπες είτε για εκλογές.
Μένει να δούμε αν πέσαμε μέσα και σε αυτό, την στιγμή που από κανένα έγκριτο αναλυτή, σχολιαστή ή αναλυτή δεν το είχε αναφέρει ούτε καν σαν «ψήγμα πιθανότητας».
