Αναζητούνται τορναδόροι
Η έκθεση του ΣΕΒΕ που δημοσιεύθηκε πριν λίγες ημέρες έβαλε μια μικρή βόμβα στα θεμέλια των αυταπατών που έχουν δημιουργηθεί στο μικροκλίμα των ελληνικών επιχειρήσεων και πιο συγκεκριμένα στις προβεβλημένες επιχειρήσεις.
Με λίγα λόγια, αυτό που ανέδειξε ήταν η χρόνια παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας η οποία συνοψίζεται στην εξής φράση: «να βρεις μια δουλειά να μην λερώνεις τα χέρια σου». Τι έδειξε η έκθεση; Ότι από στελέχη πάμε καλά, στους «εργάτες» έχουμε πρόβλημα.
Όπου εργάτες, δεν συζητάμε για τα στερεότυπα προηγούμενων δεκαετιών, αλλά για χειριστές σύγχρονων μηχανημάτων, για υπάλληλους logistics κτλ.
Πριν λίγα χρόνια σε συγκέντρωση του ΕΒΕΠ είχε χτυπήσει το καμπανάκι, το οποίο έγινε καμπάνα λίγο αργότερα και από τον ΣΕΒ. «Αυτό που χρειαζόμαστε, μεταξύ άλλων, είναι χειριστές CNC, σύγχρονους τορναδόρους, εκπαιδευμένους αποθηκάριους και ανθρώπους στα logistics” φώναζε τότε ο Θόδωρος Φέσσας, «αλλιώς σε λίγα χρόνια θα έχουμε όραμα, αλλά όχι ανθρώπους να το υλοποιήσουν».
Και φτάσαμε σήμερα εδώ
Η εκδίκηση μιας παλιότερης γενιάς
Μιας και ξεκινήσαμε με εργατικά, ας συνεχίσουμε με μια είδηση που έχει τις πηγές της στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και σύντομα θα δούμε να επιβεβαιώνεται και στην δική μας γωνιά του κόσμου.
Στις ΗΠΑ εδώ και λίγο καιρό έχει ανακάμψει στην αγορά εργασίας η γενιά των 45+, η οποία εξοβελίζει τις νεότερες σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ανάμεσα σε 2 υποψήφιους για μια θέση, οι εταιρείες προτιμάνε τους μεγαλύτερους.
Γιατί να προτιμούν οι εργοδότες πιο κουρασμένους και λιγότερο ίσως καταρτισμένους στις νέες τεχνολογίες υπαλλήλους; Γιατί ένας 50άρης έχει προβάδισμα από ένα ορεξάτο 25άρη;
Η απάντηση που δίνουν τα μεγάλα γραφεία HR συνοψίζεται σε 2 λέξεις: “Work Ethics”. Οι εταιρείες προτιμάνε εργαζόμενους που βάζουν το κεφάλι κάτω και δουλεύουν, δεν ασχολούνται με τα κοινωνικά δίκτυα, έχουν εμπειρία και καταλαβαίνουν από deadlines. Και ας είναι λίγο πίσω στις τεχνολογικές εξελίξεις. Αυτό διορθώνεται.
Τεχνητή Ανεργία
Εκτός όμως από την επικράτηση των γκριζομάλληδων, τα νέα πέρα από τον Ατλαντικό περιέχουν και άλλα κρίσιμα στοιχεία για την αγορά εργασίας.
Για τις μαζικές και συνεχείς απολύσεις των τεχνολογικών εταιρειών έχουν γραφτεί άπειρες λέξεις και έχουν γίνει μαζικές αναλύσεις, σε μια προσπάθεια να αναζητηθεί ένας κλάδος πουέχει τεράστια ανάπτυξη μειώνει αντι να αυξάνει το προσωπικό του.
Και σαν να μην είχαν οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν αυτή την απειλή, τώρα θα πρέπει να φυλάγονται και από την Τεχνητή Νοημοσύνη, η οποία αρχίζει να επικρατεί και στα εργασιακά.
Αναμενόμενη εξέλιξη μεν, συντομότερη των εκτιμήσεων δε καθώς ναι μεν η αυτοματοποίηση παραδοσιακά «σκοτώνει» θέσεις εργασίας, αλλά περιμέναμε αυτό να γίνει από τις αρχές της επόμενης δεκαετίας και όχι τόσο σύντομα.
Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα
Έχουμε γίνει κουραστικοί αλλά θα συνεχίζουμε να επιμένουμε για την ανάγκη μαζικής εκπαίδευσης των πολιτών για το ψηφιακό κράτος που έχει δημιουργηθεί γύρω τους. Εκτός αν κάποιοι νομίζουν ότι Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα και πως οι ψηφιακές δεξιότητες του περιβάλλοντος τους, αντικατοπτρίζουν την πλειοψηφία.
Αν το νομίζουν είναι πολύ γελασμένοι και βαθιά νυχτωμένοι.
Και με την ευκαιρία των εθνικών και των αυτοδιοικητικών εκλογών ας κάνουν μια βόλτα έξω από το κλεινόν άστυ. Και να μιλήσουν με τους δημόσιους υπαλλήλους της περιφέρειας και όσα αντιμετωπίζουν καθημερινά από ψηφιακά αναλφάβητους πολίτες.
Αλλά και με πολίτες που βρίσκονται αντιμέτωποι με στρατιά ψηφιακά αναλφάβητων δημοσίων υπαλλήλων. Και αφού βρείτε ένα τρόπο να εκπαιδευτούν όλοι αυτοί, ελάτε να μιλήσουμε για API’s και ανοιχτό λογισμικό.
