«Σε λιγότερο από δέκα χρόνια στα τραπεζικά καταστήματα θα εργάζονται ούτε οι μισοί εργαζόμενοι, (περίπου) το πολύ τρία άτομα»! Σαφής και κατηγορηματικός ήταν ο, εκ της ηλεκτρονικής τραπεζικής του πορείας και σήμερα Fintech Consultant, Σωτήρης Συρμακέζης, στο συνέδριο Digital Enterprise Transformation, που πραγματοποιήθηκε πριν πέντε ημέρες.
Και τον πιστεύουμε τον Σωτήρη Συρμακέζη, καθώς οι Τράπεζες προγραμματίζουν νέες δραστικές μειώσεις στο δίκτυο των καταστημάτων τους, αλλά και στο αριθμό των εργαζομένων, έως το τέλος του 2022 οι τέσσερις μεγάλες συστημικές τράπεζες στην Ελλάδα. Τα καταστήματα συγκεκριμένα θα μειωθούν στα 1.100, από τα 1.500 και οι απασχολούμενοι θα περιοριστούν κοντά στους 28 χιλιάδες, από τους περίπου 32 χιλιάδες που εργάζονται σήμερα.
Σε ένα διάστημα δηλαδή 19 μηνών, θα σημειωθεί μία περικοπή του δικτύου των τραπεζών κατά 400 καταστήματα στην εγχώρια αγορά και κατά 4 χιλιάδες τραπεζικά στελέχη στο συνόλου των τραπεζοϋπαλλήλων.
Και δεν μπορώ να μην θυμηθώ την μήνιν των συνδικαλιστών της πάλαι ποτέ κραταιάς ΟΤΟΕ με Πρόεδρο τον φοβερό και τρομερό (τότε, προφανώς) Χρήστο Πρωτόπαπα (μετέπειτα βουλευτή ΠΑΣΟΚ) πριν πάρα πολλά χρόνια (περίπου 35), όταν είχα χρησιμοποιήσει μία μελέτη του ΟΟΣΑ και δηλώσεις υψηλόβαθμών στελεχών ξένων εταιρειών τραπεζικής πληροφορικής για να υποστηρίξω την θεωρία ότι μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια ο αριθμός των τραπεζοϋπαλλήλων θα μειωθεί κατά 30%.
Έγκλημα καθοσιώσεως να μιλήσεις τότε για απολύσεις τραπεζικών ( πόσω δεν μάλλον για δημοσίους υπαλλήλους) και μειώσεις θέσεων εργασίας, τη στιγμή που όλοι θεωρούσαν αυτονόητο και κληρονομικό δικαίωμα την αύξηση θέσεων εργασίας στον στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα
Και φυσικά ποιος να καταλάβει τότε και ποιος να παραδεχθεί ότι η μεγάλη περιστολή στον αριθμό των τραπεζικών καταστημάτων και των υπαλλήλων του τραπεζικού κλάδου οφείλεται σε δύο παράγοντες:
- Ο πρώτος είναι η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται πλέον η ηλεκτρονική τραπεζική και οι ψηφιακές υπηρεσίες οι οποίες αντικαθιστούν την φυσική παρουσία στα καταστήματα και
- Ο δεύτερος είναι η εξυγίανση της οικονομικής εικόνας και των ισολογισμών των ελληνικών τραπεζών, που επιβάλει δραστική μείωση στο λειτουργικό κόστος (προσωπικό, κτήρια κ.α.), την πώληση των θυγατρικών εταιριών σε Ελλάδα και εξωτερικό και κυρίως τη συρρίκνωση (με κάθε τρόπο και πάνω από όλα) των «κόκκινων» δανείων.
Όμως . . .
Η ψηφιακή τεχνολογία είναι ο μέγας καταλύτης και «ένοχος» της μείωσης του προσωπικού των Τραπεζών διαχρονικά και φυσικά της εξαφάνισης δεκάδων ειδικοτήτων στην «πυραμίδα» απασχόλησής τους, καθώς σήμερα κάνουν τρεις τέσσερις δουλειές ο καθένας τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα και τα καταστήματα, όπου στο σύνολο του κλάδου, από 3.500 έχουν απομείνει 1.800 και θα μειωθούν και άλλο!
Και μην μου πείτε ότι «η ψηφιακή τεχνολογία δημιουργεί νέες προοπτικές και νέες ειδικότητες», γιατί είναι απλοϊκό επιχείρημα «πρησεηλάδων» και «μανατζαρέων» που είναι «καβάλα στ’ άλογο» ?! Σε οικονομίες και κοινωνίες όπως η ελληνική (και πολλές άλλες), οι οποίες είναι εργασιακά «ανοχύρωτες», οι εργαζόμενοι που χάνουν τις δουλειές τους (όχι μόνο από την ψηφιακή διείσδυση) δεν επανέρχονται εύκολα παρά τα όποια (αμφισβητούμενης αξίας και αποτελεσματικότητας) σεμινάρια και επιμορφώσεις, όμως. . .
Όμως . . .
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: Οι ψηφιακές τεχνολογίες μειώνουν σταθερά όσες κλασικές θέσεις εργασίας βρουν στα διάβα τους και δημιουργούν πολύ λιγότερες σε νέους εργασιακούς κλάδους. Αυτό το συμπέρασμα είναι νομοτέλεια!
Όλα τα υποδέλοιπα «είναι ατμός», όπως έλεγε και ο Θανάσης Βέγγος, ως «Θρασύβουλας», στην ταινία ο «Ατσίδας».
Και μην μου πείτε απλοϊκά και λαϊκίστικα «και τι θέλεις να γίνει τώρα? Να σταματήσουμε την εξέλιξη?» . Όχι και προς Θεού. Απλώς να είμαστε ειλικρινείς με την πραγματικότητα, γιατί ο κορονοϊός μεγέθυνε το πρόβλημα και έφερε όλους προ οδυνηρών αποτελεσμάτων και επιπτώσεων.
Όλους ανεξαιρέτως!
Και τους πληροφορικάριους !!
