Ξαφνιάστηκα όσο τίποτα άλλο από το άγγελμα του θανάτου του Δημήτρη Τριανταφυλλίδη. Δεν ήξερα για τις δύσκολες στιγμές που περνούσε τελευταία, καθώς η απόσταση της τελευταίας κατοικίας του και η «δουλειά» (αυτή η περίφημη δικαιολογία) δεν μου αφήνει και πολλά περιθώρια να διατηρήσω παλιές και καλές φιλίες όπως αυτή του Δημήτρη.
Τον γνώρισα όταν ψάχναμε συνεργάτες με τον Θοδωρή Κούβακα ψάχναμε συνεργάτες για την ειδική έκδοση «Net Economy» της εφημερίδας «Ημερησία». Ο Δημήτρης ήταν όπως τον περιγράφουν όλες οι αναφορές γι΄ αυτόν και την πληθωρική προσωπικότητα και η ζωή του σε σημείο που πολλές φορές τον υπερασπιζόμουν σε συναδέλφους, που τον θεωρούσαν «ξερόλα».
Ο Δημήτρης, ακόμη και σιωπηλός, ξεχώριζε. Θέλετε η φυσιογνωμία του, το ύφος και η γκαρνταρόμπα του του έδιναν έναν άλλο αέρα που σε κέρδιζε, για να ακολουθήσει η πνευματική και η εγκυκλοπαιδική του μόρφωση που έβαζαν αμέσως στο περιθώριο κάθε σκέψη για αυτοπροβολή.
Δυστυχώς χάσαμε έναν πολύτιμο άνθρωπο που άφησε το πληθωρικό του πνευματικό και ανθρώπινο στίγμα από όπου πέρασε δημιουργώντας φίλους και συνεργάτες.
ΕΔΩ το δημοσίευμα του Athens Voice που θεωρήσαμε ως το πληρέστερο για την ζωή του Δημήτρη
Αξίζει να το διαβάσετε.
