(*) ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ: Ο ΟΡΟΣ “ΨΗΦΙΑΚΑ ΖΟΜΠΙ” ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΑ. ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ ΥΠΑΙΝΙΓΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΠΕ/ICT ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Από τους νέους που βγαίνουν από την Τριτοβάθμια και Μεταλυκειακή Εκπαίδευση ως πληροφορικάριοι για να δουλέψουν στην αγορά, μόνο 1 στους 7 (αισιόδοξη εκτίμηση) σταδιοδρομεί ως ανώτερο στέλεχος εταιρείας πληροφορικής που ανήκει στον «πυρήνα» της αγοράς. Και όταν λέμε «εταιρείες του πυρήνα» εννοούμε τις εταιρείες των έργων, του εμπορικού λογισμικού, της διανομής και του δικτύου.
Οποια εταιρεία συμβούλων κάνει στο μέλλον (ουσιαστική) έρευνα για την απασχόληση στην πληροφορική, ας το ψάξει για να το επαληθεύσει. Κάποτε πρέπει να ασχοληθούν οι αρμόδιοι (Φορείς και Επαγγελματίες) με τα πραγματικά αίτια της απουσίας πληροφορικάριων από την πιάτσα και όχι με τα προφανή και τις θεωρητικολογίες των ερευνών, που σχεδόν όλα τα ρίχνουν στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Όταν θα γίνει η ουσιαστική έρευνα οι καθ΄ ύλη αρμόδιοι θα εκπλαγούν (αν και τα γνωρίζουν) από τα ευρήματα, διότι το (προσωπικό) συμπέρασμα είναι ότι τελικά «στερεύουμε» από μελλοντικά στελέχη πληροφορικής και ότι ο «πυρήνας» της ζήτησης πληροφορικάριων στην ελληνική αγορά δεν είναι και τόσο ελκυστικός για τους νέους.
Και όπως είπε το 1989 η Μελίνα στον Ανδρέα, μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ, σε συνεδρίαση της Κ.Ε. του Κινήματος: «Ανδρέα, δεν αρέσουμε πια».
Η ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ
Απορούν και εξίστανται οι παράγοντες της αγοράς γιατί δεν βρίσκονται στελέχη. Μα που θα βρεθούν στελέχη, όταν ο αριθμός τους λιγοστεύει; Κορυφαίο πρόβλημα για την χώρα και όχι φυσικά μόνο για την Πληροφορική. Μήπως ξέρετε, αγαπημένες και αγαπημένοι της Πληροφορικής, ποια θα είναι ακριβώς η δημογραφική κατάσταση σε δέκα και σε είκοσι χρόνια στη χώρα και κατά προέκταση στην τότε αγορά πληροφορικής. Αν εσείς, ως σημερινοί παράγοντες, ενδιαφέρεστε για την τότε κατάσταση, ας κάνετε μία μελέτη. Λεφτά υπάρχουν!
Από που θα βρεθούν νέοι, όταν στα Πανεπιστήμια και στα Μεταπτυχιακά οι νέοι καταλαβαίνουν και επιλέγουν, ήδη από το τρίτο έτος των σπουδών τους, που θα κατευθυνθούν και που θα πάνε; Με το εξωτερικό να είναι η πρώτη επιλογή τους;
Ξέρετε πόσοι νέοι μέχρι 35 ετών είναι μέλη νεοφυών εταιρειών; Πόσοι παραμένουν στα Πανεπιστήμια και στα Ερευνητικά Ιδρύματα ως ερευνητές; Ρωτήστε στο ΕΚΕΤΑ, στη Θεσσαλονίκη, που απασχολεί πάνω από 1000 (χίλια) στελέχη, πως τα βρίσκει και τα πείθει να εργαστούν εκεί;
Από που να βρεθούν μεσαία στελέχη με εμπειρία κιόλας, όταν ο ιδιωτικός τομέας κάνει ελκυστικότατες προτάσεις σε νέους (έως 35+ ετών) και με πολύ καλές αμοιβές; Aυτή την περίοδο οι Ομιλοι και οι μεγάλες εταιρείες κάνουν scouting για την άμεση πρόσληψη συνολικά τριψήφιου αριθμού πληροφορικάριων και για τομείς με μεγάλες προοπτικές, όπως π.χ στην Τεχνητή Νοημοσύνη.
Και δεν θα αναφερθώ για τις προσχηματικές αναφορές του περίφημου (και εν πολλοίς παραπλανητικού) «μπρέην ντρέην», το οποίο δεν έχει τελειώσει, γιατί η έλλειψη στελεχών είναι παγκόσμιο φαινόμενο και οι Ελληνες πληροφορικάριοι/ες είναι απλώς περιζήτητοι.
Επίσης, και αυτό είναι σημαντικό, η αγορά Πληροφορικής και Ψηφιακών Επικοινωνιών, χρειάζεται ένα γενικό επικοινωνιακό «ρετούς», γιατί από προβολή δεν πάει καθόλου καλά. Και όποιος/όποια έχει αντίρρηση να έρθει να του/της τα πούμε τα «κάλαντα».
Εν κατακλείδι…
Η αγορά πληροφορικής στερεύει από στελέχη και τα κροκοδείλια δάκρυα δεν ωφελούν. Όπως δεν ωφελούν οι μεταθέσεις των ευθυνών στα Πανεπιστήμια. Αυτά κάνουν τη δουλειά τους και μάλιστα πάρα πολύ καλά.
Αλλού είναι οι αιτίες και τα αιτιατά.
ΜΑΚΑΒΡΙΟ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΨΗΦΙΑΚΑ «ΖΟΜΠΙ» ΒΓΗΚΑΝ ΠΑΛΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Αναφερθήκαμε προ ημερών σε έργα που έχουν ήδη συμβολαιοποιηθεί, μερικά «επεκτείνονται», αν και δεν έχουν παραληφθεί λειτουργικά. Ομως χαρακτηρίζονται εύκολα ως ψηφιακά «ζόμπι» από την στιγμή που «σέρνονται» και «τρομοκρατούν» αναδόχους και αποδέκτες για το ποιος τελικά θα είναι το «θύμα» από τις εκτιμώμενες επιπτώσεις.
Ως έργα «ζόμπι» εύκολα μπορούμε να υποδείξουμε τα διακομματικά «Σύζευξις» (και μην ακούσω ότι τελειώνει) και Κεντρικό Σύστημα Ηλεκτρονικής Διακίνησης Εγγράφων (ΚΣΗΔΕ) για να μην αναφερθούμε στις Ψηφιακές Υπογραφές και όχι μόνο, έργα τα οποία ελάχιστοι θα θυμούνται, καθώς το ενδιαφέρον όλων επικεντρώνεται στα νέα έργα.
Σε άρθρο του στο Power Game (Διαβάστε το ΕΔΩ) ο χαλκέντερος συνάδελφος Βαγγέλης Μανδραβέλης καταγράφει με ακρίβεια την πορεία του πολύπαθου έργου της Διακίνησης Εγγράφων, του περίφημου ΚΣΗΔΕ, για το οποίο μπορούμε να προσθέσουμε και εμείς ότι ευθύς εξαρχής η διοικητική πολυπλοκότητα του έργου συνηγορούσε σε άμεσες αστοχίες, όσον αφορούσαν στην ολοκλήρωση και στην εγκατάστασή του στις προβλεπόμενες υπηρεσίες του Δημοσίου.
Εδώ να καταγράψουμε τις επιπτώσεις της ελλιπούς περιγραφής των λειτουργικών απαιτήσεων του έργου, όπως και των νέων υπηρεσιών που ανακύπτουν από τις διοικητικές και θεσμικές αλλαγές του διοικητικού περιβάλλοντος των υπηρεσιών, με συνέπεια οι ανάδοχοι να αντιμετωπίζουν συχνά την πίεση για αλλαγές (που έχουν κόστος), οι οποίες αλλάζουν ριζικά το αρχικό κοστολόγιο. Βέβαια κάποιοι ανάδοχοι έχουν απόλυτο δίκιο, όμως αρκετοί (γνωστοί και μη εξαιρετέοι) γνωρίζουν πως όχι μόνο δεν έχουν δίκιο να ζητούν πιεστικά επεκτάσεις και νέες συμβάσεις, αλλά γίνονται ιδιαίτερα ενοχλητικοί!
Ας το προσέξουν.
Τούτων δοθέντων στους δρόμους της Ψηφιακής Διακυβέρνησης κυκλοφορούν αρκετά «ζόμπι», τα οποία πρέπει να επανέλθουν άμεσα στον πραγματικό κόσμο, γιατί είναι ήδη επικίνδυνα.
Πως; Eύκολα!
Αρχικά πρέπει να γίνει (χθες) καταγραφή όλων των έργων που έχουν εκκρεμότητες, να αξιολογηθεί η επικινδυνότητα της υλοποίησής τους ή να αφεθούν στην τύχη τους. Και αυτά τα έργα, πολλά έχουν χαρακτηριστεί ως «εμβληματικά», δεν είναι λίγα. Όποιο έργο χαρακτηρίζεται ως «ζόμπι» (τρόπος του λέγειν) να υπολογίζεται ο οριστικός προϋπολογισμός «αποκατάστασης, να μπαίνει στο ΠΔΕ ή σε όποιο άλλο χρηματοδοτικό «εργαλείο» για να ξεκινήσει η οριστική παράδοσή του.
Αυτά τα ολίγα (προ το παρόν) και μπαίνοντας στην εβδομάδα προ των Ευρωεκλογών να ευχηθούμε τα «μολύβια» να μην κατέβουν μετά, αν και είναι δυσκολάκι.