Αυτή η αντίθεση και η αντίδραση των Συμβολαιογράφων με ξενέρωσε. Όχι ότι όλοι οι επαγγελματίες πρέπει να περάσουν στην ψηφιακή εποχή, όποτε το αποφασίσει το εκάστοτε υπουργείο. Όμως η κάθετη και καθολική άρνηση της ψηφιοποίησης με ξεπερνάει.
Μπορεί κάπου να έχουν δίκιο ή να έχουν τις αμφιβολίες τους – και δικαίως – οι Συμβολαιογράφοι, ειδικά στη φυσική παρουσία των συναλλασσόμενων μερών. Όμως το χάνουν από τη στιγμή που «κατεβάζουν ρολά» και κλείνουν τα «μαγαζιά» τους, τα οποία τα έχουν εφ΄όρου ζωής ως εν δυνάμει κρατικοί λειτουργοί.
Θα μπορούσα να αποδεχτώ τις αμφιβολίες τους. Ορισμένες από αυτές μπορεί να έχουν ηθική, επιστημονική και νομική βάση. Άλλωστε «τα πάντα όλα» δεν μπορεί να γίνουν ψηφιακά από την μία στιγμή στην άλλη. Έχουν και τα επαγγέλματα τα στεγανά και την αδράνειά τους στην ψηφιοποίηση.
Όμως οι εκπρόσωποι των Συμβολαιογράφων πιστεύω ότι το έχασαν το δίκιο τους.
Κανένας κλάδος δεν μπορεί να απαιτεί, και με αντίδραση το κατέβασμα των ρολών των μαγαζιών τους, απαιτώντας να αποσύρει συνολικά η Κυβέρνηση το νομοσχέδιο και να το αλλάξει σύμφωνα με τις απαιτήσεις των συνδικαλιστές.
Πολιτικά αυτό δεν γίνεται από καμία Κυβέρνηση.
Όχι γιατί έχει δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι τώρα, αλλά γιατί θα την κατηγορήσουν και σωστά, και πρώτοι απ΄ όλους εμείς, ότι υποχώρησε σε μία συντεχνία που ιδεοληπτικά δεν θέλει να βγάλει από τα συμβόλαια, τις στρογγυλές σφραγίδες, τα μελάνια, τα χαρτόσημα και τις μανσέτες.
Και αυτό δεν μπορεί να γίνει.
Με καμία κυβέρνηση!
