Εσχάτως η έκφρασις “άνδρες παλαιάς κοπής” έχει γίνει πολύ της μοδός και ούτως ειπείν αναλάβαμε ημείς, ως “γέφυρα” μεταξύ του παλαιού και νοσταλγικού με το υφισταμένο και μάλλον αποπροσανατολισμένο να σας μεταφέρουμε ορισμένες, τινές, κάποιες, αναφορές μπας και αντιληφθείτε εσείς οι “εκκολαπτόμενοι”, ευεπίφοροι και ευέλπιδες περί τα αήσι(x)χτήρικα τι σχολιάζεται στις “γαλαρίες” των πληροφο(φ)ρικάριων.
Αντε νά ‘χουμε μία καλή εβδομάδααααα μετά την “Μήδεια” και τα κρυουλιάρικά της.
Αρχίζοντας να αναφέρουμε ότι διανθίζομεν το παρόν πόνημα με τινές διαδραστικές αναφορές αρσενικών παλαιάς κοπής (δείτε τις δίπλα στη δεξιά σελίδα) για να κάνουμε ατμόσφαιρα. Και όπως επίσης τονίζομεν ότι μας διαβάζουν πάρα πολλοί πληροφορικάριοι παλαιοτάτης κοπής (από τη στιγμή που έχουμε 13.500 αποδέκτες όλων των ηλικιών) που δεν είναι και οι διαλακτικότεροι των διαλακτικοτέρων, αν νομίσουν πως κάτι δεν τους πάει καλά.
Και πώς να τους πάνε καλά με αυτά που βλέπουν και ακούνε για “ροτόντες” και για “όλοι θα πάρετε και μην ζμπρώχνεστε”.
Που λέτε, οι παλαιάς κοπής πληροφο(φ)ρικάριοι, επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια τους και ξέρουν από “τυράκια”, λένε προς όλας τα κατευθύνσεις ότι η εξουσία αν σε καλοπιάνει από μπροστά, θα σε καλοπιάσει και από την “opposite side”, ακριβώς εκεί που κανείς δεν θα μιλήσει, όταν αυτό επισυμβεί.
Γιατί από την στιγμή που όλοι θα περάσουν από την “ροτόντα” για να γεμίσουν την “φαγιάντζα” τους, πως θα μιλήσουν και πως θα διαμαρτυρηθούν, όταν θα δουν ότι μερικοί συνδαιτήμονες έχουν περάσει στα ιδιαίτερα για t-bon steak και Ribeye Tomahawk και ορισμένοι [καθώς “ου παντός πλειν”] για Kobe Stip στα πιο ιδιαίτερα;
Αυτά που σας λέμε, δεν τα λέμε εμείς, αλλά οι “δεινοσαυρικής” και όχι παλαιάς κοπής πληροφο(φ)ρικάριοι, αυτοί δηλαδή που έχουν και έχουν δει τα μάτια τους και ξέρουν τι πάει να πει, να σου δίνει η εξουσία έτοιμα και μασημένα.
Και για να εξηγούμεθα, καθότι μερικοί από εσάς θέλετε “κομπάηλερ” για να είστε “κομπάτιμπλ” με τον παπα-γάλ(λ)λο, αυτά τα κάνει η εκάστοτε εξουσία όταν έχει ή όταν θέλει να περάσει αυτά που είναι στην στρατηγική της, όπως οι ξένες επενδύσεις, λέμε τώρα, που έχουν “ουρές” σε δημόσια έργα.
Και επειδή μάλλον σας τα μπλέξαμε δεόντως, για να θέλετε “λυσάρι” ακόμη και για τον παπα-γάλ(λ)ο, αναλογιστείτε τι παίζει στον χώρο του private cloud στο δημόσιο, για να καταλάβετε γιατί οι περισσότεροι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι.
Αυτά για να επανέλθουμε στο “πολλοί διαβάζουν, λίγοι καταλαβαίνουν και λιγότεροι γίνονται σοφότεροι”, καθώς τελευταία σας τα δίναμε όλα “φόρα παρτίδα”, κατά πως έλεγε ο Γιοκαρίνης στο “Κύτταρο” [ ΕΔΩ σας το θυμίζουμε]
Παπα-γαλ(λ)ιές
Αθορύβως και διακριτικώς όσες εταιρείες ασχολούνται με τα σιδηροδρομικά και τα οδικά ψηφιακά έργα έχουν βρει τη μέρα που θρέφει τις άλλες τριακόσιες εξήντα τέσσερις, καθώς και τα λεφτά είναι πολλά (… Αρη) και ο ανταγωνισμός είναι ελάχιστος. Κάτι σαν το έργο της Διαλιετουργικότητας από από τους 19 διεκδικητές οι 15 τουλάχιστον θα πάρουν ένα piece of cake, που κάθε άλλο παρά “πης οφ κέηκ” είναι καθότι 58 μύρια διά 15 ίσον κοντά 4 μύρια και βλέπουμε. Και το έργο άχει και ουρές … σαν της αλεπούς!
