Σε περιοχές καταστροφών δεν είναι ασυνήθιστο τόσο η παροχή νερού όσο και το ηλεκτρικό δίκτυο να είναι εκτός λειτουργίας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ένα νέο σύστημα που βρίσκεται σε φάση έρευνας και ανάπτυξης μπορεί να αποδειχτεί σωτήριο καθώς χρησιμοποιεί ελάχιστη ενέργεια, (η οποία θα μπορούσε να αποθηκευτεί σε μια μπαταρία), για την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού για πόση.
Επί του παρόντος, η αντίστροφη ώσμωση είναι η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μέθοδο αφαλάτωσης. Εν συντομία η αντίστροφη όσμωση λειτουργεί αναγκάζοντας το θαλασσινό νερό να περάσει μέσω μιας διαπερατής μεμβράνης που επιτρέπει στα μόρια νερού να περάσουν, αλλά όχι στα μόρια αλατιού (χλωριούχο νάτριο). Είναι μια αποτελεσματική διαδικασία, αλλά απαιτεί επίσης σημαντική ποσότητα ισχύος για να δημιουργήσει την απαιτούμενη πίεση ώθησης νερού. Επιπλέον, οι μεμβράνες τελικά φράσσονται με αιχμαλωτισμένο αλάτι και πρέπει να αντικατασταθούν.
Το σύστημα το οποίο αναπτύχθηκε από τα πανεπιστήμια του Bath, του Swansea και του Εδιμβούργου του Ηνωμένου Βασιλείου δεν χρησιμοποιεί καθόλου πίεση. Αντ ‘αυτού, ενσωματώνει ένα δοχείο με ένα θετικά φορτισμένο ηλεκτρόδιο στο ένα άκρο, ένα αρνητικά φορτισμένο ηλεκτρόδιο στο άλλο και μια πορώδη μεμβράνη μεταξύ τους.
Όταν το θαλασσινό νερό τοποθετείται μέσα, τα θετικά φορτισμένα ιόντα νατρίου στα μόρια άλατος έλκονται στο αρνητικά φορτισμένο ηλεκτρόδιο, ενώ τα αρνητικά φορτισμένα ιόντα χλωρίου έλκονται στο θετικά φορτισμένο ηλεκτρόδιο. Καθώς τα ιόντα χλωρίου περνούν μέσα από τη μεμβράνη ενώ κινούνται προς το θετικό ηλεκτρόδιο, ωθούν επίσης τα μόρια νερού (H2O) μέσω αυτής της μεμβράνης. Τα ιόντα νατρίου παραμένουν στην αρχική πλευρά της μεμβράνης, καθώς έλκονται από το αρνητικό ηλεκτρόδιο. Τα ιόντα χλωρίου στη συνέχεια κυκλοφορούν πίσω σε αυτή την πλευρά, έτσι ώστε να μπορούν να μετακινήσουν περισσότερα μόρια νερού απέναντι. Τελικά, το μεγαλύτερο μέρος του νερού καταλήγει στην πλευρά των θετικών ηλεκτροδίων της μεμβράνης, εντελώς χωρίς αλάτι .
Μέχρι στιγμής, το σύστημα έχει δοκιμαστεί μόνο σε λίγα χιλιοστόλιτρα νερού κάθε φορά. Έτσι, οι ερευνητές αναζητούν συνεργάτες για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της τεχνολογίας μέχρι το σημείο που μπορεί να επεξεργαστεί ένα λίτρο νερού, ώστε να μπορούν να αποκτήσουν μια καλύτερη αίσθηση της ισχύος που θα απαιτούσε ένα πιο πρακτικό σύστημα στο πεδίο.
