«Τον Μάρτη ξύλα φύλαγε, μην κάψεις τα παλούκια» ή πως ξεκινάνε τα «κοπάδια» την Άνοιξη για τα «άγραφα» και τα λιβάδια.
Ξεκινάμε με την σημερινή φωτό που ίσως σας παραξενέψει.
Όπως γνωρίζετε παιδιόθεν με το έμπα της Άνοιξης οι Βλάχοι παίρνουν τα κοπάδια τους και τις οικογένειές τους για να ανέβουν από τα χειμαδιά στα λιβάδια και στα όρη στα ψηλά βουνά (εξ ου και η γνωστότατη έκφρασις) για να θρέψουν τα κοπάδια τους με το χορτάρι που έχει βγει παχύ και πλούσιο. Μαζί τους παίρνουν και τα σκυλιά τους: τα τσομπανόσκυλα, τα μαντρόσκυλα, τα γουρονόσκυλα (υπάρχουν και τέτοια), τα κυνηγόσκυλα και τα λαγωνικά τους, που κάθε ένα έχει το ρόλο του και την αποστολή του.
Φέτος που λέτε, «άουτ οφ δε μπλου», εμφανίστηκαν στα τσομπαναριά κάτι «παράωρα» σκυλάκια (τα βλέπετε στην άνω φωτό) που δεν έχουν καμιά σχέση με το περιβάλλον, το κλίμα και την «μενταλιτέ». Αναρωτήθηκαν, που λέτε, οι τσομπαρανάραιοι, «πόθεν ξεφύτρωσαν» και «ποιος τά ‘φερε αυτά τα ζαγάρια» (βλάχικος περιφρονητικός χαρακτηρισμός)?
Και εκτός από τους τσομπαναραίους, εμβρόντητα έμειναν και τα τσομπανόσκυλα και τα μαντρόσκυλα, που τα είδαν με απορημένο μάτι να ζητάνε να έχουν και ρόλο και μερίδιο.
Όπως καταλαβαίνετε να εμφανιστούν «σκυλάκια» επιδείξεων σε κοσμικές συγκεντρώσεις και γκαλά (πολλά εκ των οποίων γίνονται στα Εμιράτα (κυριολεκτώ) και στα βόρεια προάστια), και να θέλουν να ανακατευτούν με τα «τσομπανόσκυλα», τα «μαντρόσκυλα» και τους «ποιμενικούς» (με εισαγωγικά αυτή την φορά), τα να μην γίνουν «ομορφιές» στις στάνες το βρίσκω κομματάκι απιθανότατο!
Θα κλείσουμε αυτή την εισαγωγικά αναφορά μας (που είναι προφανώς για πάρα πολύ λίγους και ελάχιστους) με τις ανάλογες παροιμίες, λέγοντας πως: είναι εύκολο να «τάζεις λαγούς με πετραχήλια», όμως από την στιγμή που ο «λαγός την φτέρη έσειε», τότε «κακό του κεφαλιού του», γιατί «άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας»!
Και όπως λένε οι Βλάχοι και οι Αρβανίτες: «Ντι αούμπρα ντι άκ’ κάσα νου σ’ φάτσι».
Συνεχίζουμε σε πιο χαμηλή συχνότητα για να μας καταλάβουν και οι υποδέλοιποι!
Όλα τα ανωτέρω δεν αφορούν λίγους (και συγκεκριμένα ένα νέο «δίδυμο» στην πιάτσα των μήντια), αλλά αφορούν και πάρα πολλούς άλλους στην πιάτσα των πληροφο(φ)ρικάριων που επειδή ψιλομοιριστήκανε «γκέλες» (δεν είναι αυτό που ευκόλως θα νομίσατε!) και «μάντζα» (τώρα ίσως καταλάβατε την σημασία) άρχισαν να μαζεύονται (όπως και τα σκυλιά στα μαντριά) μπας και φάνε κανένα «κόκκαλο».
Ετσι, που λέτε!
Στην πιάτσα αρχίζει και παρατηρείται «συνωστισμός», κάθε άλλο παρά θετικό στοιχείο αυτή την εποχή και όχι μόνο.
Τώρα εσείς θα σκεφτόσαστε, πότε έφυγε το φθινόπωρο, πότε τα Χριστούγεννα, πότε κόψαμε τις βασιλόπιτες, πότε μας ξανακλείσανε μέσα, πότε είδαμε άσπρη μέρα με την «Μήδεια» και πότε στα βόρεια προάστια έψαχναν για σπαρματσέτα, το καταλάβαμε μεν, αλλά από ΄δω πάν΄ κι άλλα. δε.
Τώρα, πότε θα ‘ρθει το τετραήμερο του Ευαγγελισμού, πότε το Πάσχα, όπου όλη η Ελλάδα θα σουβλίζει και θα γλεντάει, πότε η Πρωτομαγιά, πραγματικά δεν θα το καταλάβουμε.
Και βέβαια τα έργα να ‘ρχονται και τι σας νοιάζει εσάς!
Με την ημέρα πια να φαίνεται αισθητά μεγαλύτερη και όλη την πιάτσα να αδημονεί να επιστρέψει στα γραφεία της, γιατί το λοκντάουν δεν υποφέρεται π(χ)ια, κατά πως τα γράφουν οι σοσιάλ μηντιάδες.
Όμως η κλεισούρα, το «λοκντάουν», ο κορονοϊός και τα κρούσματα που δεν πέφτουν, δεν μας επιτρέπουν να είμαστε δεόντως εορταστικοί και ανοιξιάτικο.
Όπως σας προείπαμε αυτό που μας κάνει να γελάμε είναι τα «σκυλάκια» (φωτό άνω) που ενέσκηψαν εσχάτως στα τσομπαναριά και γυρνάνε γύρω και τριγύρω μπας και κάποιος τα περάσει για λυκόσκυλα και τσομπανόσκυλα και τα βάλει στο μαντρί τους.
Όμως τα καημένα πώς να γίνουν μέρος της «φάρας» ?
Δεν τα βοηθάει και η εμφάνιση!
Όπως ενεγράφη παλαιόθεν η πιάτσα ξεκινάει την άνοιξη με έργα και πολύ δουλειά για τους πρησεηλάδες, τους προτζεκτάδες, τις πιαρτζούδες, τους κατσαβιδάκηδες, τους σεκιουρητάδες, τους γουεμπάδες και γενικώς για όλες τις ειδικότητες των ταυ πι έψιλον.
Και φυσικά δεν θα πούμε το τετριμμένον «εμείς τα λέγαμε», γιατί αυτό εννοείται ότι τα λέγαμε και ως ευκόλως εννοούμενον, απλώς παραλείπεται.
Εκείνο όμως που θα τονίσουμε είναι ότι την παροιμία του σημερινού μας τίτλου δεν την διαλέξαμε τυχαίως. Άλλωστε τίποτε σε αυτή την στήλη δεν γράφεται εκ τύχης. Τουναντίον άλλωστε.
Σήμερα πρώτη ημέρα της άνοιξης, προφανώς και δεν θα το χαλάσουμε.
Και ο παπα-γάλ(λ)ος συνεχίζεται στο ICT weekly, που θα λάβετε συντόμως στο μέηλ σας.
Άντε να πούμε καλημέρα, καλό μήνα, καλή άνοιξη και σε εξήντα μέρες Πάσχα στα χωριά μας!!!
